با ولی نعمتان، متکبر نباشیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«طرف» و زنش ردیف اول جشنواره فجر نشسته اند و دوربین رویشان زوم میکند.

رشیدپور خانواده شهید مدافع حرم را به صحنه جشنواره فیلم فجر دعوت میکند.

مادر و پدر شهید، عکس شهید را در دست گرفته و مظلومانه و سر به زیر از جلوی ردیف اول رد می شوند.

ردیف اولی ها اکثرا همگام با والدین شهید از جای خود برمیخیزند.

طرف و زنش از جایشان جم نمیخورند! اگر فکر کنی حتی نیم خیز!

والدین شهید به ته صف می رسند، حاتمی کیا پدر شهید را در بغل میگیرد. حالا دیگر همه ردیف اولی ها و ردیفهای بالاتر به احترام ایستاده اند، به جز طرف و زنش که از صندلی کنده نمیشوند! 

یکهو انگار از دور به طرف و زنش علامت بدهند که "بابا! دوربین داره میگیردتون ها!" و کنده میشوند از صندلی...

وقتی هم دست زدن ها تمام میشود و والدین شهید به روی صحنه می رسند، اولین نفر زن طرف و بعد خودش می نشینند...

 

(ویرایش شد)

خواهی آمد چون صبحی که طلوع می کند

 قسم به لحظه جلوه نمودن رویت که از شدت نورت، خورشید در هم می­ پیچد.

قسم به دیدگانت که فروغش ستارگان را بی نور و بی فروغ می نمایاند.

قسم به صلابت گامهایت که چون کوهی متحرک است.

قسم به جلوه گریت که هر نا ارزشی را بی ارزش می کند.

قسم به آن لحظه که دریای قلبم از محبتت مشتعل می گردد.

قسم به آمدنی که خود، بهشت نزدیک شونده است.

خواهی آمد چون صبحی که طلوع می­ کند.

خواهی آمد چون ستارگانی که از پس پرده غیب سر برون می­ کنند.

خواهی آمد تا محقق شود وعده پروردگارم (و العاقبه للمتقین)

این قول رسول کریم من است...

برگرفته از سوره مبارکه تکویر

...

بسم الله الرحمن الرحیم

... وَ أَمَّا حَقُّ إِمَامِکَ فِی صَلَاتِکَ فَأَنْ تَعْلَمَ:

أَنَّهُ قَدْ تَقَلَّدَ السِّفَارَةَ فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ رَبِّکَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ تَکَلَّمَ عَنْکَ وَ لَمْ تَتَکَلَّمْ عَنْهُ وَ دَعَا لَکَ وَ لَمْ تَدْعُ لَهُ وَ کَفَاکَ هَوْلَ الْمُقَامِ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِنْ کَانَ بِهِ نَقْصٌ کَانَ بِهِ دُونَکَ وَ إِنْ کَانَ تَمَاماً کُنْتَ شَرِیکَهُ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ عَلَیْکَ فَضْلٌ فَوَقَى نَفْسَکَ بِنَفْسِهِ وَ صَلَاتَکَ بِصَلَاتِهِ فَتَشْکُرُ لَهُ عَلَى قَدْرِ ذَلِک‏.

... و حق امام جماعت در نمازت این است که بدانى:

او نمایندگى میان تو و پروردگارت را بر عهده گرفته و از جانب تو در پیشگاه خدا سخن مى‏ گوید، بى‏ آن که تو از جانب وى سخن گویى.

او از جانب تو دعا مى‏ کند بى‏ آنکه تو از جانب وى دعا کنى و تو را از بیم و هراس ایستادن در برابر خداوند کفایت مى‏ کند.

پس اگر در نمازت کاستى باشد، به عهده اوست و اگر تمام باشد، تو با او شریکى و او را نسبت به تو برترى نیست.

او جان تو را با جان خویش و نماز تو را با نماز خویش حفظ کرده؛

پس به همان اندازه از او سپاسگزار باش.

 

منبع: الخصال ؛ ج‏2 ؛ ص569