کوثر

سرگشتگی در قاموس ماست؛‌ چون عاشقانی هستیم از دیار سلمان(ره)

کوثر

سرگشتگی در قاموس ماست؛‌ چون عاشقانی هستیم از دیار سلمان(ره)

بسم الله مجریها و مرسیها
یا بنی! ارکب معنا...

طبقه بندی موضوعی

نویسندگان

۵ مطلب در آبان ۱۳۹۷ ثبت شده است

اینکه آدم بره تو دریا خیلی خوبه

اینکه بپره تو آب و شنا بکنه، خیلی بهتره...

به شرط اینکه وسطش کم نیاره... چون اگه دیگه نتونه دست و پا بزنه، غرق میشه...

یا سفینه النجاه، اغثنا...

 


شریعتمداری
۲۸ آبان ۹۷ ، ۲۱:۱۴ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰ نظر

بسم الله الرحمن الرحیم


یک چیزی مرا خیلی آزار میدهد...

با هرکسی روبرو میشوم، تشتت فکری‌ای در جمع هم‌فکرانم خودش را تمام قد نشان میدهد...

ما حتی نمیتوانیم بر روی مبانی یقینی مان به نحوی که به یک تحلیل مشترک درباره اوضاع جامعه و هر مسئله مهم دیگری برسیم، بحث کنیم...

معلوم نیست هرکداممان دقیقا در ذهنمان چه میگذرد! معلوم نیست این معادلات چطور توسط هر کسی کاملا جواب متفاوتی پیدا میکند؟! جوابهای متفاوتی که هرکدام جهتگیری زاویه‌داری با هم دارد.

این چه برداشت و خوانشی از دین است که برای هرکداممان جواب متفاوتی را میدهد؟! برداشتهایی که بعضا خالی از ادبیات حسن‌اند...

حال آخر الزمان را در گفتمان هایمان می بینم...

حال تشتت و سرگردانی...


شریعتمداری
۲۰ آبان ۹۷ ، ۲۲:۵۸ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰ نظر

بسم الله الرحمن الرحیم

عصر روز اربعین در خیابانی که به باب القبله امام حسین منتهی میشود، در حال حرکت بین خیل جمعیت و فشار بودیم. از یک جایی به بعد فقط مردها بودند و دسته ها. برگشتیم.

فردای اربعین بعد از نماز صبح با دو خواهر رفتیم به سمت حرم. گفتند ما میخواهیم اول برویم حرم حضرت عباس و بعد امام حسین. چیزی نگفتم. موافق بودم. اما از نزدیک حرم امام حسین که رد میشیدیم یکباره حس کردم باید اول این وری بروم. گفتم نظرم عوض شده و اول میروم خدمت امام حسین. از آنها جدا شدم. وارد طاق بین الحرمین، آنجا که نزدیک ورود به حرم است، شدم. اتفاق عجیبی افتاد. دلم ریخت... آن مغناطیس و شوق که مرا از دوستان جدا کرده بود، به یکباره تبدیل به یک وحشت و دلشوره شدید شد... برگشتم پشت سرم را نگاه کردم. میخواستم دور شوم. شاید فرار کنم. برگردم و به دوستان بپیوندم. امید یافتن شان را نداشتم. ایستادم همانجا... هاج و واج... آدمها را نگاه کردم. همه در حال تکاپو و هل دادن و فشار برای ورود به کفشداری و حرم بودند. من اما میترسیدم و نمیدانستم از چه میترسم! از امام حسین؟ از ورود به حرم؟ از خودم؟ از حرمی که قتلگاه است؟ نمیدانم. در ذهنم هیچ جمله یا خیالی نبود تا بخواهم آن را با تصویر یا گزاره صحیحی رفع و رجوع کنم. این یک القای عمیق بود...

راه را ادامه دادم... بین الحرمین را رد کردم. همه آنجا زیرانداز و وسایلشان را پهن کرده و خواب یا در حال صبحانه بودند. نزدیک حرم حضرت عباس رسیدم. جایی برای نشستن روی زمین نبود. پتوها پهن بود و آدمها خوابیده بودند. گوشه پتوی مادر و پسربچه ای، نشستم. دعاها و نمازهایم را خواندم... کمی نشستم... یک حرف توی دلم بیشتر نبود، همان را خواستم. حس کردم دیگر بس ام است، باید برگردم: "زُر فانصرف"... شاید خسته هم بودم...

راه افتادم و برگشتم سمت حرم امام حسین... آن ترس حالا تبدیل به اشک شده بود. ورودی حرم را نگاه کردم. هنوز شلوغ بود. تحت القبه را تصور کردم و صحنی که سقف دارد و سقفش کاشی کاری شده است... خاطرت قدیمی را مرور کردم، آن گوشه ای از بین الحرمین را نگاه کردم که هفت سال پیش نشسته بودم و گریه میکردم...  طمع کردم اما نه آنقدر که بروم داخل... دم مغازه های سوغات فروشی بین الحرمین کمی پلکیدم، چیزی نخریدم... به خودم کمی مهلت دادم شاید نظرم عوض شود... به تل زینبیه هم فکر کردم... ولی تغییری حاصل نشد.

برگشتم موکب...

بچه ها یکی یکی می آمدند و خاطره زیارت ضریح را میگفتند... کمی حسرت خوردم ولی نه آنقدر که برای جبرانش اقدام کنم!

بعد از ظهر کاروان، زیارت دوره و وداع گذاشته بود... نرفتم... "من حرفهایم را زده بودم!"...

شب که دیگر لحظات آخر بود، زیارت وداع را از موکب خواندم...


شریعتمداری
۱۸ آبان ۹۷ ، ۰۹:۴۷ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰ نظر

بسم الله الرحمن الرحیم

خدا وعده داده است: ان الله یدافع عن الذین آمنوا...

اگر ظلم بهتان شد، متقابلا ظلم نکنید. حتی نیت آن را هم نکنید.

ظلم را هم نپذیرید و حرفتان را در حسن ترین حالت حقش بیان کنید...

مومن باشید و بمانید تا خداوند به روشی که خودش می داند از شما دفاع کند.

 

شریعتمداری
۱۴ آبان ۹۷ ، ۱۹:۱۱ موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰ نظر

بسم الله الرحمن الرحیم

 

آدمها در حرم امیرالمومنین چشم هایشان گرد، دهانشان باز و سرها حیران به گلدسته های بلندبالای حرم زل میزنند... بهت در صورتها نمایان است. این حسی است که اکثر افراد دارند. کمتر کسی گریه میکند برای فرق شکسته امام و برای تمام ظلم های به او و همسرش و فرزندانش...

 

امیرالمومنین گفتند چون من گریه نمیخواهم... هنوز هم قلبهای آماده میخواهم تا گنجینه علوم من شوند... من مجاهد میخواهم... من طالب علم میخواهم... سلونی قبل ان تفقدونی در حرمش طنین انداز است.


شریعتمداری
۱۲ آبان ۹۷ ، ۱۱:۳۶ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰ نظر