ألیس الصبح بقریب؟!
يكشنبه, ۱۶ اسفند ۱۳۹۴، ۰۶:۴۳ ب.ظ
بسم الله
اگر انسان از غروب آفتاب تا قبل از طلوع فجر، تمام مدت و هر لحظه و دم به دم، خدا را بخواند تا روز شود و از شب ماندگی رها شود،
اما باز هم حرکتی رو به جلو و صبح شدن را نخواهد توانست که ببیند!
این خاصیت شب است که در عین حرکت، هیچ حس جلو رفتنی به تو نمی دهد!
اما آیا واقعا به صبح نزدیک نمی شود؟!
پس هر وقت حس کردی، ایستاده ای در عین اینکه می دانی سعی داری بروی و ننشسته ای، بدان اوضاع شب است...
خدایا، ما غیر از تواصی و تذکر به خودمان چیزی نداریم.....
مگر اینها ما را نگه دارند...
که تو حافظ ترینی...
عمل در انسان به مانند ولد می ماند...
جزئی از علم اوست که بروز می یابد، از انسان خارج میشود و آثار خود را به دنبال خواهد داشت...
به همان میزان که ولادت فرزند -صالح یا غیر صالح- درد می طلبد
به همان میزان بروز یک عمل -حسنه یا سیئه- ایجاد درد و تغییر خواهد کرد...
انسان برای بعضی عمل هایش حکم پدر را دارد و درد بروز آن را با بار مسئولیتی که بر عهده اش می نشیند، درک می کند...
و برای بعضی عمل هایش حکم مادر را دارد و درد بروز آن را با دوران انتظار و ولادت سنگینی که فرزند بر او تحمیل می کند، درک می کند...
و شاید گاه هر دو.......
و شاید بعضی ها بیشتر مادر عمل هایشان هستند، یا بیشتر پدر آنها......
که خود نوعی شاکله را می تواند بسازد.
مِنْ عمَلِهِمْ مِنْ شَیْءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهینٌ *وَ أَمْدَدْناهُمْ بِفاکِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمَّا
یَشْتَهُونَ*یَتَنازَعُونَ فیها کَأْساً لا لَغْوٌ فیها وَ لا تَأْثیمٌ*وَ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ
کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ*وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ یَتَساءَلُونَ*قالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فی
أَهْلِنا مُشْفِقینَ*فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنا وَ وَقانا عَذابَ السَّمُومِ*إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ
هُوَ الْبَرُّ الرَّحیمُ (سوره مبارکه طور، آیات21-28)