اعتباریات
بسم الله الرحمن الرحیم
دنیا را نظر کردن
یعنی "حقایق" را در بستری از "اعتباریات" بتوان دید.
و چقدر چنین نظر کردنی، تعقل می طلبد...
خدایا به ما بفهمان آنچه را که به ما متذکر می شوی...
انسان را چه به فهمیدن! این فعل همیشه متعدی است!
سوره مبارکه عبس می گوید چون قیامت بر پا شود، می بینی که روابط و چهره هایی که حقیقی می پنداشتی، اعتباری بیش نبودند.
آنچه تو را به دیگران وصل می کرد، گسسته می شود آنچنان که از آن می گریزی...
و آنچه در چهره ها می دیدی، روی بر می گرداند...
که می داند چه کسی آنجا بشاش و رو سفید یا غبار گرفته خواهد بود؟
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ(33) یَوْمَ یَفِرُّ المَْرْءُ مِنْ أَخِیهِ(34) وَ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ(35) وَ صَحِبَتِهِ وَ بَنِیهِ(36) لِکلُِّ امْرِىٍ مِّنهُْمْ یَوْمَئذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ(37) وُجُوهٌ یَوْمَئذٍ مُّسْفِرَةٌ(38) ضَاحِکَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ(39) وَ وُجُوهٌ یَوْمَئذٍ عَلَیهَْا غَبرََةٌ(40) تَرْهَقُهَا قَترََةٌ(41) أُوْلَئکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ(42)
