کوثر

بسم الله

دیروز بعد از دومین همایش مدرسه حمد، با نام "حمد احمد" به این نتیجه رسیدم که

شاید نشود با این توان فعلی و امکانات در دسترس، یک بروز کامل از آنچه باید را داشت،

اما میشود آنچه که می خواهیم را تبدیل به مدل کرده و ثبت و سند کنیم،

و در دسترس دیگرانی قرار دهیم

باشد که این علم به ارث رسد.

همچنین در زمینه پژوهش هایی که مدارس تخصصی‌ قصد دارند از قرآن و عترت(ع) تولید ساختار و محتوا داشته باشند،

به نظر می آید آنچه از آنها میتواند بماند چیزی از جنس کشف "دستگاه"های مختلف تدبری و روایی است.

همچنین شناسنامه و کارکرد هر دستگاه نیز مشخص باشد.

این گزینه بهتر از هر متن پژوهشی یا کاربردی-مهارتی دیگر قابلیت ماندگاری و تصریف در بسترهای مختلف اجتماعی را خواهد داشت.

نشانه یک پژوهش موفق قرآنی در یک حوزه تخصصی این است که بتواند ساختار و دستگاهی را کشف و معرفی کند.

با این توضیحات، یکی از شاخصهای سنجش پژوهش های مدارس تخصصی نیز معلوم میشود که چقدر به ارائه یک دستگاه توانسته اند نزدیک شوند.

هر دستگاه شبیه نقشه ای می ماند که با فرضی علمی ساخته شده و دارای راهنمای نقشه خوانی و بهره برداری است.

این دقیقا مشکل ارائه دستگاه به دیگران است. چون مخاطب بایستی ابتدائا از پیش فرض های خود خالی شده و بعد به مختصات ارائه شده، نزدیک گشته و بتواند آن را تصدیق، مورد پرسش یا مورد اصلاح قرار دهد.

---------------------

برای ارائه مدل، نیاز به پژوهش های میدانی و علم بعد از عمل است.

از این رو، کارکرد برگزاری همایش، بروز در فضاهای اجتماعی و رفتارهای اجرایی معلوم میشود.

و از طرف دیگر، برای کشف دستگاههای تدبری و روایی، نیاز به علم بدون در نظر گرفتن حوزه عمل -در وهله اول- است،

چون بستر عمل به آن علم، ممکن است فعلا مقدور نباشد و سالیان دیگری به وجود آید.

یعنی الزاما آزمایشگاه تست دستگاه هم‌اکنون در دست نیست! اما میتوان انتزاع کرده و با مبانی عقلی و نقلی، دستگاه را ارائه داد.

نتیجه اینکه ظاهر جمع ما، بروزی پیدا میکند -و کرده است- که به نظر می آید علم آن شبیه ادعا، و عمل آن دور از علم مورد ادعایش است!

در حالی که مسئله دقیقا اینگونه نیست...

برای بروز هرچه حسن-مدار تری که علم را بتواند به بستر عمل بکشاند چند نکته مهم است:

1- صبر، استقامت و استمرار در مسیری که انتخاب شده است. این صبر فاصله علم تا عمل و فاصله بستر مورد نیاز و مطلوب با بستر موجود را هرچه کمتر خواهد کرد.

2- ارتقای علمی تمامی افراد، خصوصا افراد پیشرو و عملگرا و افزایش نظرات و تعداد افراد.

3- مشورت قبل از عمل و ثبت تجربیات بعد از عمل به شکل یک مدل. -و نه متن یا خاطره-

4- تنوع در بروزات در هر بار، تا تنوعی از مدلها بدست آید.

5- برای هر بروز اجرایی، یک مبانی علمی جدید انتخاب شود. در این صورت از این محمل عملی، به عنوان آزمایشگاه دستگاههای علمی -ولو به صورت ناقص- بهره برده ایم.

6- در نتیجه نکته فوق، علم یک جمع از عملش باید پیشتازتر باشد و علم درخواست کند که آزمایشگاه و بروزی را برای تست خود می طلبد!

7- لزوم علم آموزی......