نور...نور...نور...
بسم الله الرحمن الرحیم
زندگی مثل شبانه روز می ماند. إِنَّ فی اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ وَ ما خَلَقَ اللَّهُ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَّقُونَ (6، یونس)
بعضی زمانها روز است و بعضی زمانهای دیگر، شب. و شکر از فهم اختلاف این دو به وجود می آید. وَ هُوَ الَّذِى جَعَلَ الَّیْلَ وَ النَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَادَ أَن یَذَّکَّرَ أَوْ أَرَادَ شُکُورًا (62، فرقان)
بعضی فصلهای زندگی، زمستان است و بعضی فصلها تابستان...و البته زمستان، بهار مومن است با شبهای بلندش!
شب هر چه شب تر شود، تاریکی اش بیشتر میشود. همانطور که روز هرچه روزتر شود، متجلی تر میشود. وَ الضُّحَى وَ الَّیْلِ إِذَا سَجَى(1و2، ضحی)
در دست بنده نیست، شب و روز زندگیش را انتخاب کند اما در اختیار اوست نوع زندگی و حرکتش را در هرکدام آنطور انتخاب کند که مرضی خداست.
در دست بنده نیست روز را بیاورد یا شب را ببرد! ُ قالَ إِبْراهیمُ فَإِنَّ اللَّهَ یَأْتی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِها مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذی کَفَرَ وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ (258، بقره) اما در اختیار اوست در هر حالت خود را به خدا بسپارد، لوازم و نحوه حرکتش را تشخیص دهد و آنطور که باید در آن زندگی کند تا اجل روز یا شبش برآید.
زندگی در شب، بصیرت و صبر می طلبد...در شب نمیتوان سریع حرکت کرد، نمیشود دوید، مگر وقتی مومن، خود به نور الهی منور و مدد شده باشد. یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ (28، حدید)
خدایا، دیدن روز را بر ما مرحمت کن... أین الشموس الطالعه؟!
وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ وُضِعَ الْکِتابُ وَ جیءَ بِالنَّبِیِّینَ وَ الشُّهَداءِ وَ قُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ (69، زمر)
و در شب بودن و شب ماندگی را بر ما نپسند... أَ وَ مَنْ کانَ مَیْتاً فَأَحْیَیْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً یَمْشی بِهِ فِی النَّاسِ کَمَنْ مَثَلُهُ فِی الظُّلُماتِ لَیْسَ بِخارِجٍ مِنْها کَذلِکَ زُیِّنَ لِلْکافِرینَ ما کانُوا یَعْمَلُونَ (122، انعام)
یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ یَسْعى نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدیهِمْ وَ بِأَیْمانِهِمْ بُشْراکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ (12، حدید)
