از دستش، نور می پاشید...
بسم الله الرحمن الرحیم
هر وقت حالت خیلی خوب است، مبارک باشد! روز شده است!...پس بدو!
شکر عطا شدن چنین حالی، دویدن است...
و هر وقت حالت با تو همراهی نمی کند، دست بگیر به چیز محکمی و بایست...شاید شب شده است...مهم این است که ننشینی! آنکه می نشیند معلوم نیست دیگر کی بتواند بلند شود...
در شب منتظر و در جستجوی "قبسی از شهاب" باش تا پرنور یا گرم شوی و بتوانی ادامه دهی...
همیشه با نور، انسی داشته باش که به دنبالش باشی...ما نمی دانم این جستجوها چقدر ارزش دارد!
موسی علیه السلام رفت تا مشتی آتش بیاورد، مبعوث شد!
و سینه -محل دریافت وحی- و دستش -ابزار اجرای اوامر وحیانی-، پرنور شد...
إِذْ قَالَ مُوسىَ لِأَهْلِهِ إِنىِّ ءَانَسْتُ نَارًا سََاتِیکمُ مِّنهَْا بخَِبرٍَ أَوْ ءَاتِیکُم بِشهَِابٍ قَبَسٍ لَّعَلَّکمُْ تَصْطَلُونَ(7)
فَلَمَّا جَاءَهَا نُودِىَ أَن بُورِکَ مَن فىِ النَّارِ وَ مَنْ حَوْلَهَا وَ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ(8)
یَامُوسىَ إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِیزُ الحَْکِیمُ(9)
وَ أَلْقِ عَصَاکَ فَلَمَّا رَءَاهَا تهَْتزَُّ کَأَنهََّا جَانٌّ وَلىَ مُدْبِرًا وَ لَمْ یُعَقِّبْ یَامُوسىَ لَا تخََفْ إِنىِّ لَا یخََافُ لَدَىَّ الْمُرْسَلُونَ(10)
إِلَّا مَن ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنَا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنىِّ غَفُورٌ رَّحِیمٌ(11)
وَ أَدْخِلْ یَدَکَ فىِ جَیْبِکَ تخَْرُجْ بَیْضَاءَ مِنْ غَیرِْ سُوءٍ فىِ تِسْعِ ءَایَاتٍ إِلىَ فِرْعَوْنَ وَ قَوْمِهِ إِنهَُّمْ کاَنُواْ قَوْمًا فَاسِقِینَ(12)
-سوره مبارکه نمل-
