کوثر

بسم الله الرحمن الرحیم

انسان هر چیزی را که دارد و خیلی دوست دارد، در معرض از دست دادنش است! چون عمر و دنیا رو به فناست...پس به نفعش است قبل از دست دادن، نداشتنش را تصور و تصدیق کرده و با طمانینه بپذیرد.

انسان هر چیزی را که ندارد، بسیار برای داشتنش دعا و خواهش می کند. دعا ایرادی ندارد، اما یک بار نداشتنش تا پایان عمر را تصور و تصدیق کند که باز هم اتفاق سنگینی نمی افتد...خدا می تواند غایت آخرتی و ایمانی داشتن آن نعمت را بدون دادن ظاهری آن به انسان بدهد، اگر او بخواهد.

هر وقت خودت را بی همه چیز دیدی، حالا هر چه را داری قدر می دانی

و هر چه را نداری، صبر می توانی کنی

و اگر تا قبل از مرگ، از نداشته هایت چیزی کم شد و به داشته هایت اضافه شد، جوگیر نمی شوی!

این تمرین تفکری را زیاد انجام دهیم...

وگرنه یا در از دست دادن ها، می شکنیم

یا در بدست آوردن ها، جوگیر و مغرور می شویم.

و در هر دو صورت با سر به زمین می خوریم.........تا کی که شاید دستی بلندمان کند......

فَأَمَّا الْانسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَئهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبىّ‏ِ أَکْرَمَنِ* وَ أَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَئهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبىّ‏ِ أَهَانَنِ(فجر، 15 و 16)

همیشه قبل از ابتلاء، دوران ارتقای علمی است...چون ابتلاء، میدان عمل به علمی از قبل یا حین رخداد است.

قبل از طوفان ِ داشتن ها یا از دست دادن ها، باید خدا را خواند!

هُوَ الَّذِى یُسَیرُِّکمُ‏ْ فىِ الْبرَِّ وَ الْبَحْرِ  حَتىَّ إِذَا کُنتُمْ فىِ الْفُلْکِ وَ جَرَیْنَ بهِِم بِرِیحٍ طَیِّبَةٍ وَ فَرِحُواْ بهَِا جَاءَتهَْا رِیحٌ عَاصِفٌ وَ جَاءَهُمُ الْمَوْجُ مِن کلُ‏ِّ مَکاَنٍ وَ ظَنُّواْ أَنهَُّمْ أُحِیطَ بِهِمْ  دَعَوُاْ اللَّهَ مخُْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ لَئنِ‏ْ أَنجَیْتَنَا مِنْ هَاذِهِ لَنَکُونَنَّ مِنَ الشَّاکِرِینَ

فَلَمَّا أَنجَئهُمْ إِذَا هُمْ یَبْغُونَ فىِ الْأَرْضِ بِغَیرِْ الْحَقّ‏ِ  یَأَیهَُّا النَّاسُ إِنَّمَا بَغْیُکُمْ عَلىَ أَنفُسِکُم  مَّتَاعَ الْحَیَوةِ الدُّنْیَا  ثُمَّ إِلَیْنَا مَرْجِعُکُمْ فَنُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ

إِنَّمَا مَثَلُ الْحَیَوةِ الدُّنْیَا کَمَاءٍ أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ مِمَّا یَأْکلُ‏ُ النَّاسُ وَ الْأَنْعَامُ حَتىَّ إِذَا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَ ازَّیَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُهَا أَنهَُّمْ قَدِرُونَ عَلَیهَْا أَتَئهَا أَمْرُنَا لَیْلاً أَوْ نهََارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِیدًا کَأَن لَّمْ تَغْنَ بِالْأَمْسِ  کَذَالِکَ نُفَصِّلُ الاَْیَاتِ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ

وَ اللَّهُ یَدْعُواْ إِلىَ‏ دَارِ السَّلَمِ وَ یهَْدِى مَن یَشَاءُ إِلىَ‏ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ

* لِّلَّذِینَ أَحْسَنُواْ الْحُسْنىَ‏ وَ زِیَادَةٌ  وَ لَا یَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَترٌَ وَ لَا ذِلَّةٌ  أُوْلَئکَ أَصحَْابُ الجَْنَّةِ  هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ

وَ الَّذِینَ کَسَبُواْ السَّیَِّاتِ جَزَاءُ سَیِّئَةِ  بِمِثْلِهَا وَ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ  مَّا لهَُم مِّنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ  کَأَنَّمَا أُغْشِیَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًا مِّنَ الَّیْلِ مُظْلِمًا  أُوْلَئکَ أَصحَْابُ النَّارِ  هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ (یونس، 22-27)

اینگونه ان شاءالله از حزن ِ گذشته ها و از دست داده ها و خوف ِ نیامده ها و نداشته ها بری می شویم... که هرکه چنین در این مسیر باشد، امید است به اولیاءالله بپیوندد...

أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ (یونس، 62)