برای معصومهای که ربّانی بود...
بسم الله الرحمن الرحیم
خدایت تو را بیامرزد...
از وقتی به رحمت خدا لبیک گفته و رفتهای،
فهمیدهام ارتباط با آنها که در این دنیا نیستند بسی سهلتر است تا با آنها که هستند!
وقتی زنده به دنیا بودی چقدر دیر و دور پیش میآمد که هم را ببینیم و یادی کنیم...اما الان که زنده به عالم دیگری هستی کمتر روزی است که به یادت نیفتم و البته این یادها ربطی به خاطراتمان در دنیا ندارد...
فکر میکنم تو کجایی و آنجا چه خبر است...چقدر صدا در عالم است که گوش کر نمیشنود! امان از گوش کر...
انگار تو را پیش پیش فرستاده باشیم تا برایمان عالم دیگری را ذکر کنی!
آنجا که حقایق، رویت شدنی اند...
خدایت تو را بیامرزد که با مرگ جوانانهات، مردن را زنده کردی! اینکه هر روز انسان یاد شیرین مرگ کند...
هر شاخهای جوانتر شکسته و هرس شود، بیشتر حیات را بر میانگیزاند! این قانون رویش است!
برای شادی روحت الفاتحه مع الصلوات