پروتکل آتش به اختیار
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی فاطمة و أبیها و بعلها و بنیها
به نقل از وبلاگ «عطر ریحانه» ؛ با اندکی ویرایش:
استاد بزرگوار فرمودند: در حرم رضوی، خواستم برای دوستان فعال در عرصه های مختلف سوغاتی بگیرم، این نکات بر ذهنم جاری شد. به نکات که نگاه کردم، پیوستگی مناسبی، در عین تفاوت، میان آنها دیدم. ضمن اینکه همه نکات، یا با آیات قرآن یا با روایات اهل بیتعلیهم السلام قابل انطباق هستند.
به نظرم رسید این مجموعه نکات، پروتکل مناسبی، برای آتش به اختیاری است که حضرت آقا برای فعالیت های فرهنگی و انقلابی فرمودند:
1. به هدایت همه انسان های روی زمین باید امید داشت.
2. شکوفاسازی این امید، کرامت است.
3. از داشتن چنین کرامتی نباید ترسید.
4. هرکاری را باید بر اساس این امید انجام داد. به خصوص کسانی که در جایی قرار داده میشوند، باید با القای این امید، مأمور شوند.
5. وقتی انسان قفل میشود و داد و ستدش متوقف میشود، باید آن را استراحت تلقی کند؛ ولی بعد که از استراحت درآمد، به صورت چند برابر جبران کند.
6. ملاک و مناط برای هر کاری(برای در امان بودن از انحرافات) این است که دیگران را به تقوا و مراقبت خدا دعوت کرد. باید کارها به گونه ای تعریف شوند که انسانها محضر خدا را درک کنند.
7. ذکر خدا و تقید به احکام و باید و نبایدها، خطاها را جبران خواهد نمود.
8. از هدایت هیچ کسی نباید ناامید شد؛ بلکه باید روش ها را تغییر داد.
9. همیشه باید با نشاط بود و هرگز نباید بیکار بود.
10. در هر کاری باید با امام رابطه داشت.
درددلها را باید با امام گفت. الهام، علم و رساندن اصوات الهی به گوشمان را نیز باید از ایشان بخواهیم. این کار با توسلات ساده امکانپذیر خواهد بود.
11. فرد باید در هر جایی، خود را نماینده امام بداند. دستور بخواهد، گزارش بدهد، باید و نباید بشنود و امتثال امر کند.
12. باید از افکار قالب گرفته، دور شده و بروزاتی منعطف، متأثر از القائات امام داشت.
13. از طریق زیارت امین الله به امام وصل شد. قرائت روزانه زیارت امین الله به قصد اتصال به امام (حتی قرائت بخشی از آن) را در برنامه داشت.
14. دوری از مرقد و جسم امام را با ذکر سوره توحید باید جبران کرد. انس با این سوره، انس با امام است.
15. هر قدر فرد از ذهنیات و طرح و فکرهای خود خالی شود، صدای امام را بهتر میشنود. بهره بردن از سکوت شب برای این امر بسیار مفید خواهد بود.
16. باید به امام، حُسن ظن داشت و باور کرد امام کسی را رها نمی کند.
17. جسم و جان ما باید دیگران را از خطرات دور کند و از طریق اتصال با امام، بلاگردان دیگران شد. با فال نیک زدن و دعا کردن، آنها را از خطرات و دشواریهای دنیایی نجات داد. انسان نباید خود را کمتر از این بداند.
18. باید در جمع ها جوشید، پرتحرک بود و انس با دیگران را زیاد کرد و از این طریق بروزات خود را در مواجهه ها افزایش داد.
19. در بروزات، نقل مسلسل وار کلام اهل بیتعلیهم السلام باید مبنا باشد(ضرب المثل).
باید گفتار و کردارمان اینگونه باشد؛ نه اینکه مدام بگوییم امام این را فرمودند، امام آن را فرمودند.
20. مجالس باید مجالس ذکر باشد. چیزی در این عالم بالاتر از ذکر خدا نیست.
21. دعوت فراوان به ذکر خدا و دعوت به توحید ربوبی، به شکل تفصیلی و مبتنی بر صفات باید در مدار توجه افراد باشد. ادعیه حضرت زهراسلام الله علیها در این حوزه درخشش ویژه دارند و می توان در این راستا از آنها بهره برد.
