کوثر

بسم الله الرحمن الرحیم

بعد از اینکه روز اربعین از حرم حضرت عبدالعظیم حسنی^{علیهما‌السلام} برگشتیم، گفت: دستت درد نکنه منو بردی اونجا...

گفتم: من نبردم، ما رو بردند...

گفت: همیشه دلم می‌خواست یک عموی بزرگوار و عاقل در تهران می‌داشتم... فکر می‌کردم کاش آسید مصطفی -عموی واقعی ایشان- تهران مانده بود و برنمی‌گشت...

گفتم: اگر هم می‌ماند، بهرحال الان چند سال است فوت کرده...

گفت: بعد دیدم فرزندان امام حسن^{علیه‌السلام} عموی ما می‌شوند... فاطمه! ایشان عموی ماست...

هیچی نگفتم...