کوثر

بسم الله

بیمار، در آن حالت رنج و بدحالی اش هیچ گاه نمی تواند تصور کند این حالت هم می گذرد...
یا به شفاء می گذرد، یا به مرگ!
که دومی هم نوعی شفاء است در واقع...

از عقل است اگر در بیماری، سلامت را بتوانی تصور کنی و امیدوار به آن باشی...

اراده و دست خدا را اینطور در زندگی می شود دید که بارها در زندگی تجربه کنی هیچ وقت هیچ چیز «خیلی بد» نمی شود!
اگر تو اختیارت را تحت اراده خدا قرار دهی...

همیشه کشتی تنها کمی چپ می شود و راست! همین...
و از منت خداست بر سر ما که عموما کشتی در حال ثباتی در حال پیشروی است...
مومن در زندگی دنیوی اش از هیچ چیز/کس/اتفاقی نباید بترسد...
هیچ وقت هیچ چیز آنقدر وحشتناک نیست!

نهایت اتفاقات، آسیب -دفعتا یا تدریجی- به یک جسم نحیف انسانی است که منجر به مرگش شود...
که این مرگ بهرحال مقتضی است و به یک بهانه ای قرار بود برسد!
و لابد بهانه اش همان اتفاق مقدر بوده است!

خدا کند، بدترین اتفاقات عالم که آسیب به روح است برایمان رخ ندهد...
غیر این، هرچه بادا، باد! که انتخاب خدایم برای بنده اش بوده است...
و خدا جز خیر، اراده نمی کند.


وَ مِنْ ءَایَاتِهِ أَن یُرْسِلَ الرِّیَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَ لِیُذِیقَکمُ مِّن رَّحْمَتِهِ وَ لِتَجْرِىَ الْفُلْکُ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّکمُ‏ْ تَشْکُرُون (روم، 46)

پانوشت: متن ربط عین به عین با آیه ندارد...