کوثر

بسم الله الرحمن الرحیم

یک چیزی مرا خیلی آزار میدهد...

با هرکسی روبرو میشوم، تشتت فکری‌ای در جمع هم‌فکرانم خودش را تمام قد نشان میدهد...

ما حتی نمیتوانیم بر روی مبانی یقینی مان به نحوی که به یک تحلیل مشترک درباره اوضاع جامعه و هر مسئله مهم دیگری برسیم، بحث کنیم...

معلوم نیست هرکداممان دقیقا در ذهنمان چه میگذرد! معلوم نیست این معادلات چطور توسط هر کسی کاملا جواب متفاوتی پیدا میکند؟! جوابهای متفاوتی که هرکدام جهتگیری زاویه‌داری با هم دارد.

این چه برداشت و خوانشی از دین است که برای هرکداممان جواب متفاوتی را میدهد؟! برداشتهایی که بعضا خالی از ادبیات حسن‌اند...

حال آخر الزمان را در گفتمان هایمان می بینم...

حال تشتت و سرگردانی...