کوثر

بسم الله

آدم ها چقدر وقتی ملحوف به قرآن شده اند، زیبایند...

و چقدر آدمها هرچقدر هم که ظاهرا خوب، اما بدون قرآن، زشت اند. زشت نه یعنی کریه یا بد...زشت یعنی چیزی شبیه عریان بودن.
عریانی، واقعیت وجود انسان را نشان می دهد، اما آن واقعیت قابل نشان دادن و مشاهده نیست و نباید باشد.

کاش بدانیم وقتی غیرتوحیدی حرف می زنیم و رفتار می کنیم، چقدر زشت می شویم! چقدر لخت و بی حفاظ! و عریان، طعمه ی شیطان است...

کاش بدانیم زشتی مان چقدر هویداست...خصوصا برای هر آنکه خود پوشیده و شاهد ماست.

همه احتیاج به لباس دارند...
و چه لباسی بهتر از توحید، حق و به قول قرآن تقوی...

شاید هیچ چیز جز قرآن و عترت، بر تن آدمی نمی آید، حتی اگر بپوشاند، زینت و پوشش برازنده ای هم برای او نخواهد بود.
شاید حقیقت عریانی آدمها در قیامت چنین است...
شاید با این تفاصیل، همه عریان نباشند...

یا ستار...