هر روز به دست طبیبانه تو روحی تازه میگیرم ...

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا رسول الله

از آن زمان که پای در این عالم گذاشتی , شمس نورانی وجودت تیرگی ها و ظلمات جهل و شرک و گمراهی را زدود.
هر روز فرصتی شد تا نفری دیگر به دست طبیبانه تو روح تازه ای بگیرد و زنده شود, تا زمانی که بساط این روزها و شبها برچیده میشود و هنگامه کورت خورشید فرا میرسد, تاریک و بی نور نمانده باشد.
تو اما بنا به تقدیر , جاودانه در این عالم نبودی, ولی این باعث نمیشد که بعد از خودت را فراموش کنی و دل نگران آنها نباشی!
اینگونه شد که 12 ستاره را به وجودت نورانی کردی و به یادگار در دنیایمان باقی گذاشتی, تا در هر عصر و زمانی پر نور بدرخشند و مسیری که تو در آن جهت حرکت کردی نشان دهند.
قبل از آمدنت همه جا تاریک بود, نور را نمیشناختیم که از نبودش وحشت داشته باشیم!
ولی اکنون که نور و ظلمت را نشانمان دادی, وحوش در دلمان محشور شده اند! از اینکه دوباره در تاریکی قرار بگیریم به وحشت می افتیم!
اما انگار حساب ترس ما را هم کرده ای!
محبت خود را بهای دور ماندن ما از تاریکی قرار داده ای و به این واسطه وجود ما را در برابر هر گردباد و طوفانی مثل کوهی استوار و محکم ساخته ای, بطوری که حتی اگر جبال سُیّرت شود, ثبات ما متزلزل نگردد.
آنکه طبق فرهنگ تو رشد کرد و خود را مطیع برنامه تو ساخت, صورت و سیرتش شبیه تو شد؛ ولی آن کس که جلوه پوشالی مدعیان قدرت و فرهنگ, چشم دل او را ربود و مطابق خواست و معاهدات و مذاکرات آنها برنامه زندگی اش را تنظیم نمود, چیزی شبیه آنها شد! و آن هنگام که عشار ها عطلت شوند خواهد فهمید که فرصت زیبا شدن را از دست داده است!
آن نفسی که نور تو به او تابید و تو را شناخت, صحف نشرت در او پدید آمد! صفحه صفحه وجودش را در برابر تو گشود, تو را به عمق قلب خود راه داد و نفس خودش را قرین و زوج نفس تو ساخت.
این سخن توست؛ أنا و علی ابوا هذه الامه و وعده شماست که هنگام مرگ هر مؤمنی, من و علی به استقبال او می رویم, و این ازلفت جنه است برای آن مؤمن!

قسم به فلا اقسم بالخنس, آخرین ستاره ای که از تو به یادگار مانده است, صبحی را به تنفس خود حیات می بخشد و لیلی را که طولانی تر از هر شب یلدایی شده, با روشنایی خود تبدیل به ضحی میکند تا لمن شاء منکم أن یستقیم محقق گردد.

(سوره مبارکه تکویر)

نویسنده : فاطمه بشارتی