کوثر

بسم الله الرحمن الرحیم

جهاد -که مفهومی وسیع تر و انتزاعی تر از جنگ هست- فضایی است که تمام آداب و سنن یا اصطلاحا سبک زندگی یک انسان را تغییر میدهد.

اگر کسی فهم حضور در میدان جهاد را در زندگیش نداشته باشد، طبیعی است بنشیند، خوش بگذراند، وابسته شود و...و تمام صفاتی که حتی ممکن است ظاهرشان آنقدرها هم منفی نباشند، اما فرد را به زمین بچسبانند.

قرآن، برای هرکس در زندگی میدان جهاد را باز میکند. و این بزرگترین تغییر در زندگی یک انسان است.

جهاد فردی و جهاد جامعه ای...دو بالی که هر کدام نباشند، سقوط حتمی است.

اگر کسی قرآن خواند و مانند بقیه زندگی کرد، یعنی قرآن را به زبانی غیر زبان امام خوانده. یعنی میدان جهاد را در آیات قرآن نیافته است.

مفهوم جهاد شاید بزرگترین و وسیعترین معنایی است که سراسر و مکرر در تمامی آیات قابل احصاء است.

غیر از این نگاه مجاهدانه، اگر قرآن بخوانیم چه چیزی به دست مان میدهد؟! آیا چنین انسان ظاهرا قرآن خوانی، هیچ وقت از عامله ناصبه ی سوره غاشیه میتواند برائت جوید؟! چقدر دردناک...

متوجه اید که اصلا بحث سر طهارت و بلوغ عقلی، بلوغ لبی و غیره نیست که کسی بگوید من نرسیده ام هنوز! من نمیدانستم! من فلان بخش ساختار وجودیم خاموش است! ما نمیدانیم چقدر طاهریم و.......

جهاد مفهومی است که ربطی به سن ندارد! کربلا را ندیده اید؟!

و برای هر سن و وضعیتی، جهادی وضع شده است...

و آنکه کلا در حال جهاد نیست، در دوره ای ماقبل از رشد به سر میبرد.

یعنی قرآن را تلاوت نکرده است.

چه وقتی که از خودش تلف کرده است...

چه بار سنگینی را برداشته که باید جوابش را بدهد.

البته که خدا اویی است که رحمتش بر غضبش سبقت میگیرد و او در کمین هدایت بندگانش است.

اما از آن طرف، قرآن وصفی دارد از بعضی خوانندگانش که یومن ببعض و یکفر ببعض می مانند! که قرآن را تکه تکه می کنند. انگار کفر قسمتی از وجود فرد را رها نکرده باشد.

خلاصه که خلوص، روندی تدریجی و شاید طولانی مدت است...اما به هرحال مسیری است که اگر از اول قصد نشود، هرچه بخوانی اوضاع باز........

پناه بر خدا.