حُسن ِ چند قلمی
بسم الله الرحمن الرحیم
کتابچه سوره نوشت های ادبی سوره مبارکه زلزال را گرفتم که بخوانم...
بگذارید به حساب هرچی! اما راستش اول متن های خودم را در کتابچه ها می یابم! که تعدادشان هم زیاد نیست.
ندارم شان...یا اگر هم باشند، دم دست و در حافظه حتما نیستند.
می خوانم شان که خودم و جمع مان را در سه سال پیش پیدا کنم:
آن موقع ها وقتی سوره ای را چندین جلسه پرنشاط و در عین حال نفس گیر ِ گردان ادبی امام سجاد (روحی فداک) میخواندیم، از آن چه می فهمیدیم؟
الان چقدر می فهمیم؟ سرعت فهم مان چقدر بیشتر شده؟ عمق فهم مان چقدر تدبری است؟
به نظر می آید جواب به سوالات بالا هرچه باشد به طور مشترکی پیشرفت را در افراد نویسنده نشان میدهد...
و به همین دلیل هرکسی خودش بهترین نقاد متن هایش است...
بین متن های همه مان بعضی هایشان خیلی درخشانند...کانه نجم در آسمان!
بعضی ها معمولی اند...
و همیشه حسرتی به دل آدم می ماند که کاش متن های بهتری آن موقع نوشته بودیم...کاش وقت بیشتری می گذاشتیم و بیشتر جدی می گرفتیم... کاش علم تدبری مان قوی تر بود و...و این کتابچه نفیس، جا داشت پربار تر عرضه شود... کاش جای ادیت داشته باشد، کلی متن اضافه کنیم...
آن موقع ها که جمع گردان را دور هم داشتیم، قلم هایمان انقدر سرشار نبود...
و این روزها خیلی بهتریم اما بدون جمع...
جای گردان ادبی امام سجاد علیه السلام، خیلی خالیست...
نه برای دور هم جمع شدن!
برای سوره خواندن، سوره خوردن، مشق قلم کردن...
کتابچه سوره ها مجموعه ای است که توانسته تنوع سبک ها و قلم ها را به طور حَسَنی در خود به نمایش بگذارد.
کاظم رجبعلی