کوثر

بسم الله الرحمن الرحیم

پنج سوره قرآن با قسم واو عطف به علاوه صیغه فاعلات، شروع می شوند. به این سوره ها که شامل نازعات، ذاریات، مرسلات، صافات و عادیات می شوند، اصطلاحا سور ملائک می گوییم.

در چهار سوره ابتدایی، وصفی که در قسم ها یاد می شود به ملائک جاری کننده امر خدا در عالم تفسیر شده اند.

در سوره عادیات اما حرف از اسب های پرسرعتی است که در سرعت گیری حد را شکسته اند و عادیات نامیده می شوند که توصیف این سرعتشان با نفس نفس زدن هایشان شده است (ضبحا). در نتیجه چنینی سرعتی چهار رخداد پیاپی هم می آیند: پراکنده شدن گرد و غبارها، یورش در صبحگاهان، جرقه خوردن بر اثر ضربه سم بر سنگ ها و در جمع میدان مبارزه قرار گرفتن.

انسان، موجودی نیمه ملک-نیمه حیوان است. به وجه عقل او اگر نظر شود، همانند ملائک بلکه بالاتر میتواند باشد چون اختیارش را با عقلش جهت داده و رکاب زده است. (عقال، بندی است که با آن حیوان را می بندند) و چون به وجه حیات مادی او نظر شود، چندان تفاوتی بین او و حیوان دیده نشده، حتی بعضا حیوان در بدست آوری نیازهای مادیش پیچیده تر و موفق تر عمل میکند.

از کنار هم قرار دادن و قرائت این پنج سوره میتوان حال مومن مجاهدی را دریافت که جسمش، مرکب روح پرطلب و عقل کمال گرا و تیزبین او قرار گرفته است.

وصف جسم او را در سوره عادیات می یابیم و وصف روحش که قرین ملائک شده و رنگ و بوی عقل محض را گرفته در چهار سوره دیگر می خوانیم...

جسم مومن مجاهد، مرکب اوست!

مرکب مان را در حد سرعت شکنی، تقویت کنیم و از آن در همین حد، انتظار داشته و کار بکشیم...