کوثر

بسم الله الرحمن الرحیم

یک بار رفته بودیم دیدن همین دوست مرحومه‌مان... آن موقع در دوره نقاهت یک بیماری بود. داشت تعریف میکرد که در یک بازه زمانی کوتاه، چقدر اتفاقات غیرمترقبه، بیماری و ابتلائات برای او و خانواده رخ داده است، انقدر که حتی شیرینی اتفاقات مبارک را هم تلخ کند.

حالا می بینم 29 سال زندگی در دنیا در برابر ابدیت آخرت، هیچ است...چیزی شبیه به عدم. لم یکن شیئ مذکورا...حالا هرطور که میخواهد بگذرد...

طبیعی است وقتی اجل عمر انقدر کوتاه است، همه آنچه باید جمع کرد و برد، آنچه باید یاد گرفت و تصدیق کرد، آنچه باید دید و حمد کرد با سرعت و فشار زیادی رخ دهد...

راستش اینکه حتی صد سال زندگی در دنیا –بر فرض حداکثر عمر دنیوی- هم در برابر ابدیت آخرت هیچ است...چیزی شبیه به عدم در برابر یک وجود، یک حقیقت، یک حیات ابدی و جاودان...

چقدر در این زندگی‌ها، هیچ کس درباره آخرت حرف نمی‌زند...چقدر آخرت گرایی جایش خالی است.

و چقدر خوب است آن حقی که در قرآن، شرح غیبی اش مکرر و متواتر ذکر شده، را میشود زمانی رویت کرد...

السَّلامُ عَلَى أَهْلِ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ مِنْ أَهْلِ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ یَا أَهْلَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ بِحَقِّ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ کَیْفَ وَجَدْتُمْ قَوْلَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ مِنْ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ یَا لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ بِحَقِّ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ اغْفِرْ لِمَنْ قَالَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ وَ احْشُرْنَا فِی زُمْرَةِ مَنْ قَالَ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلِیٌّ وَلِیُّ اللَّهِ....