او، ما را می کارد!
جمعه, ۲۶ آذر ۱۳۹۵، ۰۹:۵۸ ب.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
فاصله بین زیارتهای یک امام، فرصتی است برای رشد یک طلب در وجود انسان.
و زیارت، فرج رسیدن به آن مطلوب است.
ممکن است طلبهای زیادی در هر زیارت باشند اما فقط بعضی از آنها در یک زیارت فتح شوند.
پس یعنی آنهای دیگر هنوز به مرز فرج نرسیده اند و بشارت در راه بودن زیارت های مکرر و بعدی!
مانند باغی که در هر فصل، بعضی از درختان و بعضی از شاخه های درختان آن شکوفا می شوند...
تا در نهایت "حدائق غلبا" شود!
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ (24) أَنَّا صَبَبْنَا الْماءَ صَبًّا (25) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26) فَأَنْبَتْنا فیها حَبًّا (27) وَ عِنَباً وَ قَضْباً (28) وَ زَیْتُوناً وَ نَخْلاً (29)وَ حَدائِقَ غُلْباً (30) وَ فاکِهَةً وَ أَبًّا (31) مَتاعاً لَکُمْ وَ لِأَنْعامِکُمْ (32)
سوره مبارکه عبس
۹۵/۰۹/۲۶
همتتان مستدام