کوثر

بسم الله الرحمن الرحیم

ابتلائات دنیا برای همه انسانها سخت است...

ولی برای متقین سخت‌تر... نه از آن جهت که محتوای ابتلاء سختتر از مال بقیه باشد، بلکه آنها فکر می‌کنند اگر از پس این ابتلاء برنیایند، همه ایمان و شرفشان را از دست می‌دهند...در حالیکه نمی‌دانند چقدر مهلت خواهند داشت تا جبران کنند....نکند با این حال رحلت کنند؟ اگر کنند، به چه حالی هستند؟

و وقتی هم دوران یک ابتلاء گذشت، همچنان فکر می‌کنند کاش عبدتر بروز می‌کردند! گویی مهر شرمساری روی پیشانی خود ببینند...

وَ کَأَیِّنْ مِنْ نَبِیٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ کَثیرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَکانُوا وَ اللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرینَ *وَ ما کانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَنْ قالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ إِسْرافَنا فی‏ أَمْرِنا وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْکافِرینَ *فَآتاهُمُ اللَّهُ ثَوابَ الدُّنْیا وَ حُسْنَ ثَوابِ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ (آل عمران، 146-148)