به نام خدایی که آفرید قمر بنی هاشم را
چهارشنبه, ۲۲ مهر ۱۳۹۴، ۰۶:۳۸ ب.ظ
کلمات عاشورای عباس را که جمع کنی؛ از انگشتان دو دست نمی گذرند.
اما برای آدم هایی که پای عَلَم برافراشته عباس جان باخته اند، اعداد خودشان را گم می کنند و از سر ناچاری می گویند به تعداد ستارگان آسمان. ستاره هایی که حیران قَمَری بودند که زیر سایه خورشید بود.
یعنی می شود ما هم جایی از گوشه این آسمان. . .
أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ ءَانَاءَ الَّیْلِ سَاجِدًا وَ قَائمًا یحَذَرُ الاَخِرَةَ وَ یَرْجُواْ رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ یَسْتَوِى الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُوْلُواْ الْأَلْبَاب(زمر؛9)
