قُلْنا یا نارُ کُونی بَرْداً وَ سَلاماً عَلى إِبْراهیم
دوشنبه, ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ۰۹:۴۷ ب.ظ
بسم الله
موسی کلیم الله، از نوزادی می دانست اگر خدا حافظ اوست، فرقی ندارد در بغل امن مادر باشد، یا در سبدی میان موج های رود نیل...
از کودکی می دانست اگر خدا هادی اوست فرقی ندارد در میان خانواده ای توحیدی بزرگ شود، یا کاخ طاغوت...
و.......
او و تمام انبیا (علیهم السلام جمیعا) با فعل، قول و زندگی شان گفتند: اسباب، علت نیستند.
علت تام، تنها خداست.
هرکس در هر شرایطی است، یعنی که میداند/میتواند بداند که خدا بدون نیاز به اسبابی که خود خالقشان است، میتواند او را در کنف رحمت خود داشته باشد. ابتلای هرکس قدر عقل و توان اوست.
پ.ن. برداشتی از کلاس تدبر مکی، سوره مبارکه یونس.
موسی کلیم الله، از نوزادی می دانست اگر خدا حافظ اوست، فرقی ندارد در بغل امن مادر باشد، یا در سبدی میان موج های رود نیل...
از کودکی می دانست اگر خدا هادی اوست فرقی ندارد در میان خانواده ای توحیدی بزرگ شود، یا کاخ طاغوت...
و.......
او و تمام انبیا (علیهم السلام جمیعا) با فعل، قول و زندگی شان گفتند: اسباب، علت نیستند.
علت تام، تنها خداست.
هرکس در هر شرایطی است، یعنی که میداند/میتواند بداند که خدا بدون نیاز به اسبابی که خود خالقشان است، میتواند او را در کنف رحمت خود داشته باشد. ابتلای هرکس قدر عقل و توان اوست.
پ.ن. برداشتی از کلاس تدبر مکی، سوره مبارکه یونس.
۹۴/۰۹/۲۳
کاش بالاخره روزی این جمله را زندگی کنم...