بسم الله الرحمن الرحیم
نماز صبح که پا شدم، پنجره را باز کردم... رو به درختان است...
یک پرنده‌ای هست که هر روز همزمان با نماز صبح‌های ما، او هم می‌خواند. یک جمله را تکرار میکند... لحن‌اش سوال و تعجب است... و از تکرار آن خسته نمی‌شود! آدم از تکرار دعا که نباید خسته بشود...
خوب که گوش بدهی، انگار می‌شنوی بپرسد: "{فلان چیز} چی شد؟"! بهتر که گوش بدهی، میفهمی بعضی‌هایش فرق میکند... مثلا وسطهایش سکوت میکند و بعد کمی شکایت میکند و جملاتش خبری میشود... انگار وضعش را شرح می‌دهد... بعضی‌هایش هم کوتاه است و انگار فقط حمدی برای خداست.... بعد دوباره می‌رود روی ترجیع بندِ سوالی "چی شد؟"...
وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلاً یا جِبالُ أَوِّبی مَعَهُ وَ الطَّیْرَ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدید (سبا، 10)
بسم الله النور
اللهم صل علی فاطمة و أبیها و بعلها و بنیها
بیا
و
امام ام باش؛
نه حلال مشکلاتم...
أین.......
بسم الله الرحمن الرحیم
اگر خیلی نه، اما بعضی از مشکلات انسان در دنیا، راه حل ندارد!
یعنی دارد اما نه به آن صورت که ما اسم چیزی را راه حل میگذاریم!
راه حلشان دل کندن از اصل ماجراست...
و بر همین صراط فرمودند: موتوا قبل أن تموتوا...
یکی از معانی مرگ، همین دل کندن‌های دانه دانه از هر تعلق فناپذیر است... چنین فردی دیگر در زمان احتضار، چیزی ندارد که به آن چسبیده باشد. تنها جانی دارد که منتظر است تا از آن هم دل بکند...
چیزهای چسبیده به وجود، همیشه از جنس دارایی‌ها نیستند!
چه بسا افرادی که ناداریهایشان را تبدیل به «آرزو» یا «حسرت» میکنند و دست و قلبشان از همینها پر است وقتی می‌میرند... چگونه چنین انسانی میتواند در بدو ورودش به عالم دیگر، شهادت بر وحدانیت خدا دهد و مسلمانه جان را تقدیم کند؟ اویی که همیشه از خدایش ناراضی بوده است! و حالا هم تصور میکند، خدایش بی هیچ عطای درخوری دارد عزیزترین چیز -یعنی جان‌اش و امکان بقاء در دنیا- را به زور از او می‌ستاند!
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی فاطمة و أبیها و بعلها و بنیها
به نقل از وبلاگ «عطر ریحانه» ؛ با اندکی ویرایش:
استاد بزرگوار فرمودند: در حرم رضوی، خواستم برای دوستان فعال در عرصه های مختلف سوغاتی بگیرم، این نکات بر ذهنم جاری شد. به نکات که نگاه کردم، پیوستگی مناسبی، در عین تفاوت، میان آنها دیدم. ضمن اینکه همه نکات، یا با آیات قرآن یا با روایات اهل بیتعلیهم السلام قابل انطباق هستند.
به نظرم رسید این مجموعه نکات، پروتکل مناسبی، برای آتش به اختیاری است که حضرت آقا برای فعالیت های فرهنگی و انقلابی فرمودند:
1. به هدایت همه انسان های روی زمین باید امید داشت.
2. شکوفاسازی این امید، کرامت است.
3. از داشتن چنین کرامتی نباید ترسید.
4. هرکاری را باید بر اساس این امید انجام داد. به خصوص کسانی که در جایی قرار داده میشوند، باید با القای این امید، مأمور شوند.
5. وقتی انسان قفل میشود و داد و ستدش متوقف میشود، باید آن را استراحت تلقی کند؛ ولی بعد که از استراحت درآمد، به صورت چند برابر جبران کند.
6. ملاک و مناط برای هر کاری(برای در امان بودن از انحرافات) این است که دیگران را به تقوا و مراقبت خدا دعوت کرد. باید کارها به گونه ای تعریف شوند که انسانها محضر خدا را درک کنند.
7. ذکر خدا و تقید به احکام و باید و نبایدها، خطاها را جبران خواهد نمود.
8. از هدایت هیچ کسی نباید ناامید شد؛ بلکه باید روش ها را تغییر داد.
9. همیشه باید با نشاط بود و هرگز نباید بیکار بود.
10. در هر کاری باید با امام رابطه داشت.
درددلها را باید با امام گفت. الهام، علم و رساندن اصوات الهی به گوشمان را نیز باید از ایشان بخواهیم. این کار با توسلات ساده امکانپذیر خواهد بود.
11. فرد باید در هر جایی، خود را نماینده امام بداند. دستور بخواهد، گزارش بدهد، باید و نباید بشنود و امتثال امر کند.
12. باید از افکار قالب گرفته، دور شده و بروزاتی منعطف، متأثر از القائات امام داشت.
13. از طریق زیارت امین الله به امام وصل شد. قرائت روزانه زیارت امین الله به قصد اتصال به امام (حتی قرائت بخشی از آن) را در برنامه داشت.
14. دوری از مرقد و جسم امام را با ذکر سوره توحید باید جبران کرد. انس با این سوره، انس با امام است.
15. هر قدر فرد از ذهنیات و طرح و فکرهای خود خالی شود، صدای امام را بهتر میشنود. بهره بردن از سکوت شب برای این امر بسیار مفید خواهد بود.
16. باید به امام، حُسن ظن داشت و باور کرد امام کسی را رها نمی کند.
17. جسم و جان ما باید دیگران را از خطرات دور کند و از طریق اتصال با امام، بلاگردان دیگران شد. با فال نیک زدن و دعا کردن، آنها را از خطرات و دشواریهای دنیایی نجات داد. انسان نباید خود را کمتر از این بداند.
18. باید در جمع ها جوشید، پرتحرک بود و انس با دیگران را زیاد کرد و از این طریق بروزات خود را در مواجهه ها افزایش داد.
19. در بروزات، نقل مسلسل وار کلام اهل بیتعلیهم السلام باید مبنا باشد(ضرب المثل).
باید گفتار و کردارمان اینگونه باشد؛ نه اینکه مدام بگوییم امام این را فرمودند، امام آن را فرمودند.
20. مجالس باید مجالس ذکر باشد. چیزی در این عالم بالاتر از ذکر خدا نیست.
21. دعوت فراوان به ذکر خدا و دعوت به توحید ربوبی، به شکل تفصیلی و مبتنی بر صفات باید در مدار توجه افراد باشد. ادعیه حضرت زهراسلام الله علیها در این حوزه درخشش ویژه دارند و می توان در این راستا از آنها بهره برد.
بسم الله الرحمن الرحیم
صدایی می آید
آسمان به لرزه در آمده (تکاد السموات یتفطرن...)
کوه طور است؟ رقی منشور می شود؟
کتابی مسطور می شود؟
نه! مادرِ طور است
غار حراست
نوری نمایان می شود
غیبی مسطور می شود.
بیتی معمور می شود.
صدایی می آید:
بخوان! بخوان تا پرده غیب برون افتد
بخوان! بخوان تا خدا با جهانیان سخن گوید
بخوان! بخوان تا همه کلیم الله شوند
بخوان! بخوان تا دم مسیحاییت زنده کند بشریت را
بخوان! بخوان تا دم مسیحاییت بینا کند نابینا را
بخوان! بخوان تا دم مسیحاییت شنوا کند ناشنوا را
بخوان! بخوان تا ترنم صدایت تا ابدیت ماندگار شود (و رفعنا لک ذکرک)
بخوان! بخوان ای نور دیده بخوان
بخوان! بخوان تشنگان عالم منتظرند
بخوان! بخوان دیدگان دیگر تاب انتظار ندارند
بخوان! بخوان قلوب بندگانم دیگر تاب ندارد
بخوان! بخوان تا همگان به خضوع در آیند (ان نشأ ننزل علیهم من السماء آیه فظلت اعناقهم لها خاضعین)
بخوان! بخوان که با خواندنت عالم را پر ز نور کنم
بخوان! که با خواندنت تو را ز غیب برون کنم
بخوان! که با خواندنت شرک را سرنگون کنم
بخوان! که با خواندنت کوثری برون کنم
بخوان! بخوان که با خواندنت نور را نور کنم
بخوان! بخوان که با خواندنت توحید را برون کنم
بخوان محبوب من بخوان!
بخوان حبیب من بخوان!
دیدگانش به آسمان خیره شد (الم نجعل له عینین)
لبانش بر حرکت افتاد (و لسانا و شفتین)
خواندن شروع شد (و هدیناه نجدین)
آسمان به لرزه افتاد
ملائک را بر زمین کشاند
تا بگویند خلقت دیگر در کبد نیست (خلقنا الانسان فی کبد)
تا بگویند با خواندن محمد دیگر شبی سر مد نیست (آیه 71 قصص)
تا بگویند بیایید دنیا بهتر از عقبی نیست (سوره ضحی)
تا بگویند بیایید بیایید خیرتان را به صد خریداریم (سوره انعام)
تا بگویند بیایید بیایید فقط تمنای مودت قربی داریم (شوری آیه 23)
خواند! با خواندنش ملائک تسبیح گو شدند
با خواندنش...پ.ن: برگرفته از سوره های یس و ضحی و انشراح و شعرا و قصص و طور و انعام و شوری و بلد و غافر و طه و کوثر و علق و...
بسم الله الرحمن الرحیم
یقین، همه سرمایه یک مجاهد است.
و خداوند مجاهدان را بر نشستگان، برتری داده است..
تردیدهایت را در دلت پنهان نکن...
برای آنها آشیانه‌ی امن و مخفی نساز!
روزی سر از تخم برمی‌آورند که
روز مباداست!
روز آماده باش...
در آن روز، تردیدها دشنه میشوند به قلب فرمانده‌ات...
به قلب امام...
و هر روز، روز مباداست!
اگر باور نداری، داستان کربلا را بخوان...
بسم الله الرحمن الرحیم
خدایا!
به حق این عید عظیم و شب قدرش،
بر ما نپسند که بر خود بپسندیم همانند آن یتیمانی زندگی کنیم که گنج‌ها در دست داشتند اما فقیرانه می‌زیستند! که از هر دری فقر وارد شود، ایمان می‌رود.
نه هر که گنجی به دست اوست، قدر بداند...
پس ما را قدردان قرآن و اهل بیت‌ات علیهم السلام قرار بده...
و سایه‌شان را بر سرمان مستدام بدار...
الهی آمین
بسم الله الرحمن الرحیم
همه مشکل این است که فکر می کنیم رفتن، یعنی رفتن؛ وگرنه...
یَالَیْتَنىِ مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَ کُنتُ نَسْیًا مَّنسِیًّا...
می خواهم بازگردم تا
کنار تو بنشینم و شمشیرهای چوبی پسرکان میانماری را درست کنم.
می خواهم بازگردم تا
در کنارت دسته گل های جشن تکلیف دختران لانگ آیلند را درست کنم.
می خواهم بعد از شستن ظرف های قیمه
هیئت کنارت بنشینم تا از خطبه متقینی
که چمران برایت می خواند، برایم بگویی
می خواهم کنار تو بنشینم و برای بچه های استکهلم بادبادک درست کنم...
بسم الله الرحمن الرحیم
وقتی سوره عادیات میخوانیم و میگوییم، همیشه حرف از مجاهدت با شدتی است که هر حدی را از بین ببرد...خلاصه القای سرعت و توان دویدن است.
این اسب های مجاهدان داستان دیگری هم دارند...
داستان اسبهایی که کم بودند یا نبودند، یا مجاهدانشان سر پا نبودند و خلاصه مجاهدت نتوانستند، و نشانه اش چشمهای پر از اشک بود وقتی آمدند اجازه بگیرند ... اما نشد!
لَیْسَ عَلَى الضُّعَفاءِ وَ لا عَلَى الْمَرْضى وَ لا عَلَى الَّذینَ لا یَجِدُونَ ما یُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذا نَصَحُوا لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ ما عَلَى الْمُحْسِنینَ مِنْ سَبیلٍ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ *وَ لا عَلَى الَّذینَ إِذا ما أَتَوْکَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لا أَجِدُ ما أَحْمِلُکُمْ عَلَیْهِ تَوَلَّوْا وَ أَعْیُنُهُمْ تَفیضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَناً أَلاَّ یَجِدُوا ما یُنْفِقُونَ (توبه، 91-92)
سوره توبه زوج سوره‌ی عادیات است.
و بعضی وقتها داستان ما آدمها این شکلی است!
گفت: از وقتی قرآن خوانده‌ام، مسرور یا محزون شده‌ام اما مغرور یا ناامید هرگز...
سرور یا حزن، حالتی برگرفته از مواجهه و تصدیق حق میتواند باشد...
اما غرور یا ناامیدی، کلاّ!
بسم الله الرحمن الرحیم
بعضی آدمها متولد و مقیم زمستان اند...
باید عادت کنند به شبهای بلند...
بلند...
بلند...
شبهای زمستان برای «نماز» خواندن اند...نمازهای بلند...بلند...بلند... صلاتی انیسی...
تا بهار شود بالاخره و تابستان و روزهای روشن و گرمش فرا برسد...درختها شکوفه دهند و شکوفه ها، میوه...
نمیدانم، شاید تابستان اش هم آن ور مرز باشد!
بسم الله الرحمن الرحیم
مثل علیِ اکبر که در راه گفت پدر! انگور می‌خواهم...
مثل علیِ اکبر که از وسط کارزار برگشت و گفت پدر! تشنگی بی طاقتم کرده است...
فرض بفرمایید ما هم هرچه می خواهیم، با همین رمز و ادبیات است!
فرض محال که محال نیست!
هست؟!
شما که نطق عالم را میخوانید... نطق ما را ببینید، نه لفظ مان را! واژه های باادب مان از هیبت شما سرخ شده اند و رفته اند اون پشت مشت ها قایم شده اند، به جایش واژه های پر رو تر جلوتر آمده اند و آنها عهده دار بیان نطق مان شده اند! برای همین هرچه میگوییم، ادب ندارد...
رب! لا تکلنی إلی نفسی طرفه عین ابدا...
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ إِذَا رَأَوْاْ تِجَارةً أَوْ لهَوًا انفَضُّواْ إِلَیهْا وَ تَرَکُوکَ قَائمًا قُلْ مَا عِندَ اللَّهِ خَیرْ مِّنَ اللَّهْوِ وَ مِنَ التِّجَارَةِ وَ اللَّهُ خَیرْ الرَّازِقِینَ(جمعه/11)
.
مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُواْ التَّوْرَئةَ ثمُ لَمْ یحَمِلُوهَا کَمَثَلِ الْحِمَارِ یحَمِلُ أَسْفَارَا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُواْ بِایَاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لَا یهَدِى الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ(جمعه/5)
.
وَ إِذْ قَالَ مُوسىَ لِقَوْمِهِ یَاقَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنىِ وَ قَد تَّعْلَمُونَ أَنىّ رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ فَلَمَّا زَاغُواْ أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَ اللَّهُ لَا یهَدِى الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ(صف/5)
.
وَ مَا لَکمُ لَا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الرَّسُولُ یَدْعُوکمُ لِتُؤْمِنُواْ بِرَبِّکمُ وَ قَدْ أَخَذَ مِیثَاقَکمُ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ(حدید/8)
.
أَ لَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ ءَامَنُواْ أَن تخَشَعَ قُلُوبهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَ مَا نَزَلَ مِنَ الحْقّ وَ لَا یَکُونُواْ کاَلَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ مِن قَبْلُ فَطَالَ عَلَیهْمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبهُمْ وَ کَثِیرٌ مِّنهْمْ فَاسِقُونَ(حدید/16)
.
یَأاَیهُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ اتَّقُواْ اللَّهَ وَ لْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُواْ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرُ بِمَا تَعْمَلُونَ(حشر/18)
.
فَامِنُواْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِى أَنزَلْنَا وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ(تغابن/8)
.
وَ أَطِیعُواْ اللَّهَ وَ أَطِیعُواْ الرَّسُولَ فَإِن تَوَلَّیْتُمْ فَإِنَّمَا عَلىَ رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ(تغابن/12)
.
فَاتَّقُواْ اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَ اسْمَعُواْ وَ أَطِیعُواْ وَ أَنفِقُواْ خَیرْا لّأِنفُسِکُمْ وَ مَن یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ(تغابن/16)
صدق الله العلیّ العظیم
بسم الله الرحمن الرحیم
یَالَیْتَنىِ مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَ کُنتُ نَسْیًا مَّنسِیًّا...
السّلام عَلیکِ یَا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَکِ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکِ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَکِ فَوَجَدَکِ لِمَا امْتَحَنَکِ صَابِرَةً وَ زَعَمْنَا أَنَّا لَکِ أَوْلِیَاءُ وَ مُصَدِّقُونَ وَ صَابِرُونَ لِکُلِّ مَا أَتَانَا بِهِ أَبُوکِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ أَتَى (أَتَانَا) بِهِ وَصِیُّهُ فَإِنَّا نَسْأَلُکِ إِنْ کُنَّا صَدَّقْنَاکِ إِلاَّ أَلْحَقْتِنَا بِتَصْدِیقِنَا لَهُمَا لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنَا بِوِلاَیَتِکِ....
صدق الله العلیّ العظیم
أین..................
بسم الله الرحمن الرحیم
چند شب پیش شام پختم برای عده‌ای...
اما عده دیگری ناگهان آمدند، طلب شام کردند و به آنها رسید...
گفتند: تو تنها سبب پختن بودی! چه می دانی «ما» می‌خواهیم کدام بنده‌مان بخورد؟!
