گناه، عقل را زائل میکند

بسم الله

بعضی وقتها فکر میکنم آدم اگر نمیتواند "منکر"ی را در زندگیش انجام ندهد،

حداقل خدا کند خدا به او رحم کند و انقدری از عقلش را برایش نگه دارد، که آن را با افتخار برای دیگران بیان نکند.

دو گناه برایش ننویسند، یکی برای کاری که کرده و دومی و بدتر برای تبلیغ و اشاعه ی آن.

گناه، نکبت است.

هم برای کسی که انجام میدهد...

و هم برای همه ای که خبر می شوند.

و خدا کند اگر عزم ترک گناهان هنوز در ما شکل نگرفته، قبلش خدا رحم کند و عقلی عطاء کند که اجمالا بدیش را بفهمیم، شرمنده باشیم و پنهانش کنیم...تا بلکه عزم ترک، استغفار و جبران برای آنچه فوت شده، بعدش ایجاد شود.

باورم میشود آدم پر از خطا، معصیت و گناه باشد...

اما باورم نمیشود در عموم مردم یا شدیدتر در آنهایی که به قرآن نزدیکترند، آدمها گناه کنند و "حس" بدی همه وجودشان را نگیرد، نفهمند، ندانند و...!

مگر میشود سم خورد و درد نکشید؟!

پس لابد اصلا نمی دانیم سلامت چیست که  آنچه می کنیم و هستیم را برای همه ابراز می کنیم.

و البته که انسان چیزی جز ابراز آنچه حقیقتا هست، نیست...

پناه بر خدا.

نورش جلوتر از او می دوید...

بسم الله الرحمن الرحیم

این را که می نویسم، قطعی نمی دانم، اما گمان میکنم اینطور باشد:

اگر در امر حق انسان از حدی از سرعت بگذرد، سلامت باقی مسیرش تضمین میشود.

اگر از حدی از سرعت و اطمینان، بگذرد، دیگر روی دور می افتد.

نمی گویم شیطان دیگر نیست، وسوسه نیست، ابتلاء و اصابتها دیگر نیستند...حتما هستند.

اما آن انسان دیگر میداند باید چه کند.

نقشه یکبار دستش آمده و حالا با حالی غیر مغضوب و لا الضالین، بلکه با حالی متنعمانه در صراط مستقیم می پیماید.

از غیب خبر ندارد، اما از قوانین و سنن چرا...پس هر آنچه از غیب به ظهور برسد، او را به چالشی لاینحل نمی اندازد.

حدس میزنم این جایگاه برای خودش مقامی است...

شاید همان قدم صدق برای مومنین باشد، شاید یقین است، شاید همان حالی است که نور مومنین در جلوی رویشان می دود! به هر مرحله ای میرسند، قبلا روشن شده است؛

وَ بَشِّرِ الَّذِینَ ءَامَنُواْ أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِندَ رَبهِِّم...(2، یونس)

یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ یَسْعى‏ نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدیهِمْ وَ بِأَیْمانِهِمْ بُشْراکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیم (12، حدید)

یا عبدالله! علیک منّی سلام الله ...

بسم الله الرحمن الرحیم

 

لَا أُقْسِمُ بهَِذَا الْبَلَدِ ؛ وَ أَنتَ حِلُّ  بهَِذَا الْبَلَدِ ؛ وَ وَالِدٍ وَ مَا وَلَدَ (بلد/1 تا 3)

.

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنینَ (صافات/81)

.

التَّائِبُونَ الْعابِدُونَ الْحامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاکِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّاهُونَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ الْحافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنینَ (توبه/112)

.

قال الله تعالی :

قُلْ

     إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحى‏ إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً (کهف/110)

.

قال :

إِنِّی عَبْدُ اللَّه...(مریم/30)

.

... اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصاً لَهُ دینی‏ (زمر/14)

.

... أَ فَغَیْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّی أَعْبُدُ أَیُّهَا الْجاهِلُونَ (زمر/64)

.

إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّی وَ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُسْتَقیمٌ (زخرف/64)

.

... إِنِّی نُهیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَمَّا جاءَنِی الْبَیِّناتُ مِنْ رَبِّی وَ أُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعالَمینَ (غافر/66)

.

... یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنْ کُنْتُمْ فی‏ شَکٍّ مِنْ دینی‏ فَلا أَعْبُدُ الَّذینَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لکِنْ أَعْبُدُ اللَّهَ الَّذی یَتَوَفَّاکُمْ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ (یونس/104)

.

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطیعُونِ (نوح/3)

.

قالوا :

... قَدْ جَدَلْتَنَا فَأَکْثرَْتَ جِدَالَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ (هود/32)

.

... مَا جِئْتَنَا بِبَیِّنَةٍ وَ مَا نحَْنُ بِتَارِکىِ ءَالِهَتِنَا عَن قَوْلِکَ وَ مَا نحَْنُ لَکَ بِمُؤْمِنِینَ ؛ إِن نَّقُولُ إِلَّا اعْترََئکَ بَعْضُ ءَالِهَتِنَا بِسُوء...(هود/53 و 54)

.

... قَدْ کُنتَ فِینَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَاذَا  أَ تَنْهَئنَا أَن نَّعْبُدَ مَا یَعْبُدُ ءَابَاؤُنَا وَ إِنَّنَا لَفِى شَکٍ‏ّ مِّمَّا تَدْعُونَا إِلَیْهِ مُرِیبٍ (هود/62)

.

... أَ صَلَوتُکَ تَأْمُرُکَ أَن نَّترُْکَ مَا یَعْبُدُ ءَابَاؤُنَا أَوْ أَن نَّفْعَلَ فىِ أَمْوَالِنَا مَا نَشَؤُاْ  إِنَّکَ لَأَنتَ الْحَلِیمُ الرَّشِیدُ (هود/87)

.

... مَا نَفْقَهُ کَثِیرًا مِّمَّا تَقُولُ وَ إِنَّا لَنرََئکَ فِینَا ضَعِیفًا  وَ لَوْ لَا رَهْطُکَ لَرَجَمْنَاکَ  وَ مَا أَنتَ عَلَیْنَا بِعَزِیزٍ (هود/91)

.

قال الله تعالی:

مَا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْءَانَ لِتَشْقَى (طه/2)

.

اصْبرِْ عَلىَ‏ مَا یَقُولُونَ وَ اذْکُرْ عَبْدَنَا دَاوُدَ ذَا الْأَیْدِ  إِنَّهُ أَوَّابٌ (ص/17)

.

وَ لَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلینَ (صافات/171)

.

هو

... یجَُادِلُنَا فىِ قَوْمِ لُوطٍ ؛ إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُّنِیبٌ (هود/74 و 75)

.

قلنا

 ... أَعْرِضْ عَنْ هَذَا  إِنَّهُ قَدْ جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ  وَ إِنهَُّمْ ءَاتِیهِمْ عَذَابٌ غَیرُْ مَرْدُودٍ (هود/76)

.

لَعَمْرُکَ إِنهَُّمْ لَفِى سَکْرَتهِِمْ یَعْمَهُونَ (حجر/72)

.

وَ مَا ظَلَمْنَاهُمْ وَ لَکِن ظَلَمُواْ أَنفُسَهُم...(هود/101)

.

فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَ مَن تَابَ مَعَکَ وَ لَا تَطْغَوْاْ  إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ؛ وَ لَا تَرْکَنُواْ إِلىَ الَّذِینَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَ مَا لَکُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیَاءَ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ؛ وَ أَقِمِ الصَّلَوةَ طَرَفىَ‏ِ النهََّارِ وَ زُلَفًا مِّنَ الَّیْلِ  إِنَّ الحَْسَنَاتِ یُذْهِبنْ‏َ السَّیَِّاتِ  ذَلِکَ ذِکْرَى‏ لِلذَّاکِرِینَ ؛ وَ اصْبرِْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ (هود/112 تا 115)

.

لعلّک باخعٌ نفسک ... (شعراء/3)

 

...

صدق الله العلی العظیم ...

باب کسی که به رنج قرآن یاد میگیرد

بسم الله الرحمن الرحیم

امام صادق (ع) مى‏ فرمود:

هر که به سختى قرآن را یاد گیرد، دو اجر دارد، و هر که به‏ آسانى یاد گیرد، با اوّلین باشد.

 

أصول الکافی، کتاب فضل قرآن، باب کسی که به رنج قرآن یاد میگیرد / ترجمه کمره‏ اى، ج‏6، ص: 409

قال الصادق علیه السلام: عند فناء الصبر یأتی الفرج...

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِیمَ بِالْبُشْرَى‏ قَالُواْ سَلَامًا  قَالَ سَلَامٌ  فَمَا لَبِثَ أَن جَاءَ بِعِجْلٍ حَنِیذٍ(69)
فَلَمَّا رَءَا أَیْدِیهَُمْ لَا تَصِلُ إِلَیْهِ نَکِرَهُمْ وَ أَوْجَسَ مِنهُْمْ خِیفَةً  قَالُواْ لَا تخََفْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلىَ‏ قَوْمِ لُوطٍ(70)
وَ امْرَأَتُهُ قَائمَةٌ فَضَحِکَتْ فَبَشَّرْنَهَا بِإِسْحَاقَ وَ مِن وَرَاءِ إِسْحَاقَ یَعْقُوبَ(71)
قَالَتْ یَاوَیْلَتىَ ءَ أَلِدُ وَ أَنَا عَجُوزٌ وَ هَاذَا بَعْلىِ شَیْخًا  إِنَّ هَاذَا لَشىَ‏ْءٌ عَجِیبٌ(72)
قَالُواْ أَ تَعْجَبِینَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ  رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ عَلَیْکمُ‏ْ أَهْلَ الْبَیْتِ  إِنَّهُ حَمِیدٌ مجَِّیدٌ(73)
فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِیمَ الرَّوْعُ وَ جَاءَتْهُ الْبُشْرَى‏ یجَُادِلُنَا فىِ قَوْمِ لُوطٍ(74)
إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُّنِیبٌ(75)
یَإِبْرَاهِیمُ أَعْرِضْ عَنْ هَاذَا  إِنَّهُ قَدْ جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ  وَ إِنهَُّمْ ءَاتِیهِمْ عَذَابٌ غَیرُْ مَرْدُودٍ(76)
وَ لَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سىِ‏ءَ بهِِمْ وَ ضَاقَ بهِِمْ ذَرْعًا وَ قَالَ هَاذَا یَوْمٌ عَصِیبٌ(77)
وَ جَاءَهُ قَوْمُهُ یهُْرَعُونَ إِلَیْهِ وَ مِن قَبْلُ کاَنُواْ یَعْمَلُونَ السَّیَِّاتِ  قَالَ یَاقَوْمِ هَؤُلَاءِ بَنَاتىِ هُنَّ أَطْهَرُ لَکُمْ  فَاتَّقُواْ اللَّهَ وَ لَا تخُْزُونِ فىِ ضَیْفِى  أَ لَیْسَ مِنکمُ‏ْ رَجُلٌ رَّشِیدٌ(78)
قَالُواْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا لَنَا فىِ بَنَاتِکَ مِنْ حَقٍ‏ّ وَ إِنَّکَ لَتَعْلَمُ مَا نُرِیدُ(79)
قَالَ لَوْ أَنَّ لىِ بِکُمْ قُوَّةً أَوْ ءَاوِى إِلىَ‏ رُکْنٍ شَدِیدٍ(80)
قَالُواْ یَالُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّکَ لَن یَصِلُواْ إِلَیْکَ  فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِّنَ الَّیْلِ وَ لَا یَلْتَفِتْ مِنکُمْ أَحَدٌ إِلَّا امْرَأَتَکَ  إِنَّهُ مُصِیبهَُا مَا أَصَابهَُمْ  إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ  أَ لَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ(81)
فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَلِیَهَا سَافِلَهَا وَ أَمْطَرْنَا عَلَیْهَا حِجَارَةً مِّن سِجِّیلٍ مَّنضُودٍ(82)
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّکَ  وَ مَا هِىَ مِنَ الظَّلِمِینَ بِبَعِیدٍ(83)

سوره مبارکه هود؛ که شبیه روضه ای بشارت گونه است.

تاثیر تدبر بر قول و کلام انسان

بسم الله الرحمن الرحیم

تدبر به فرد یاد میدهد در هر سوره دنبال این عناصر بگردد و جای و موضوع مورد نظر درباره آنها را بتواند بیابد:

1- خداوند به عنوان متکلم حقیقی این کلام حق نازل شده.

2- رسول به عنوان دریافت کننده کلام حق به طور کامل و جامع و رساننده آن به ناس.

3- برخورد انسانها با کلام حق که آنها را به دو دسته و بعضا سه دسته تقسیم می کند.

4- وقایع و اتفاقاتی که در اثر برخورد انسانها با کلام حق در درونشان یا برون شان رخ می دهد.

5- عاقبتی که برای هر دسته از ناس متاثر از عملشان به وجود می آید.

میشود دسته بندی های دیگری هم به بالا اضافه کرد...مثلا اینکه در هر سوره موضوع خاص کلام چیست؟ روش رساندن رسول/رسولان چگونه بوده است؟ و...

خواستم بگویم، هر متنی نوشتیم، حتی اگر یک خود-نویسی بود، تنها زمانی می تواند از جنس حق باشد که در آن همه یا برخی از عناصر فوق قابل رویت باشد...و الا عمر و قلم مان را در کلامی ناحق فناء کرده ایم.

خواستم بگویم متدبر با تدبر و تعمق در کلام حق، هیچ گاه به ناامیدی نمیرسد. بلکه کلام حق، ویژگی اش در گره گشایی و فتح است. اگر متن مان سیاه نمایی داشت به طوری که در پایان مخاطب را به ابهام به جای تفکر، انداخت، از کلام حق دور شده است. حتی اگر توصیفمان از وقایع اجتماعی ظاهرا راست باشد، اما کذب است!

خواستم بگویم فرموده اند: کلامت را راست کن، تا عملت راست شود...چرخه از اینجا شروع میشود.

و اگر به این نتیجه رسیدی که کلام راست قامت، کم در چنته داری، خب کم گو!

ان شاءالله...

تو...تو...تو ای ماه...ما هیچ، ما نگاه...

بسم الله الرحمن الرحیم

کنُتَ للِدیِّنِ یعَسُوبا أوَلًَّ حِینَ تفَرَقََّ الناَّسُ و أخَِیرا حِینَ فشَِلوُا کنُتَ للِمؤُمنِیِنَ أباَ رحَِیما إذِ صَاروُا علَیَکَ عیِاَلً فحََملَتَ أثَقاَلَ ماَ عنَه ضَعفُوُا و حَفظِتَ ماَ أضََاعوُا و رعَیَتَ ماَ أهَملَوُا وَ شَمَّرتَ إذَِا اجتمََعُوا وَ شَهدِتَ إذِ جَمَعُوا وَ عَلوَتَ إذِ هَلعُِوا وَ صَبرَتَ إذِ جَزِعُوا...

کنُتَ عَلىَ الکَافرِِینَ عَذَابا صَباّ وَ للِمُؤمنِیِنَ غَیثا وَ خِصبا لمَ تفُللَ حُجَّتکَُ وَ لمَ یزَِغ قلَبکَُ وَ لمَ تضَعفُ بصَِیرَتکَُ وَ لمَ تجَبنُ نفَسُکَ و لمَ تهَنِ کنُتَ کاَلجَبلَِ لَ تحَُرِّکهُ العوََاصِفُ و لَ تزُیِلهُ القوََاصِ ف و کنُتَ کمَاَ قاَلَ رسَُولُ الله صلی الله علیه و آله ضَعیِفا فیِ بدََنکَِ قوَِیاّ فیِ أمَرِ الله متُوََاضِعا فیِ نفَسِکَ عَظِیما عِندَ الله عَزَّ وَ جَلَّ کبَیِرا فیِ الأرَضِ جَلیِلً عنِدَ المؤُمنِیِنَ لمَ یکَُن لِحََدٍ فیِکَ مهَمزَ و لَ لقِاَئلٍِ فیِکَ مغَمزَ و لَ لِحََدٍ فیِکَ مطَمَعٌ وَ لَ لِحََدٍ عِندَکَ هَوَادَة الضَّعیِفُ الذَّلیِ ل عِندَکَ قوَِیٌّ عَزِیزٌ حَتىَّ تأَخُذَ بحَِقهِِّ وَ القوَِیّ العزَیِز عنِدکََ ضَعیِفٌ ذلَیِلٌ حَتىَّ تأَخُذ منِه الحَقَّ و القرَیِبُ و البعَیِد عنِدکََ فیِ ذلَکَِ سوَاَء شأَنکَُ الحَقُّ وَ الصِّدقُ وَ الرِّفقُ وَ قوَلکَُ حُکمٌ وَ حَتمٌ وَ أمَرُکَ حِلمٌ وَ حَزم وَ رَأیکَُ علِمٌ وَ عَزم اعتدََلَ بکَِ الدِّینُ و سَهلَُ بکَِ العسَِیرُ و أطُفئِتَ بکَِ النیِّرَانُ و قوَِیَ بکَِ الإیِماَنُ و ثبَتََ بکَِ الإسِلَم و المؤُمنِوُنَ سَبقَتَ سَبقا بعَیِدا وَ أتَعبَتَ منَ بعَدَکَ تعَبَا شَدِیدا فجََللَتَ عَنِ النکََّا ل وَ عَظُمَت رَزیِتَّکَُ فیِ السَّمَاء وَ هدََّت مصُِیبتَکَُ الأنَاَمَ فَ إنِاَّ لِله وَ إنِاَّ إلِیَهِ راجِعُون...

هم در آغاز که مردم پراکندگى گرفتند تو سرور و رئیس آئین بودى- آنگاه که رسول خدا صلى الله علیه و آله از دنیا رفت- و هم در آخر- وقتى که عثمان کشته شد- و همه سستى گرفتند، تو پدرى مهربان براى مردم بودى زمانى که تحت سرپرستى تو درآمدند، و بار گرانى را که دیگران از به دوش کشیدن آن وامانده بودند تو به عهده گرفتى و انجام دادى، و آنچه را که آنان تباه ساختند تو محافظت نمودى، و آنچه را که مهمل گذاردند تو رعایت فرمودى، دامن همت به کمر زدى آن زمان که در خانه ات گرد آمدند، و حاضر گشتى آنگاه که جمع گشتند، و اندیشه ات را از دست ندادى و منطقى بودى آن هنگام که بى تابى می کردند، و پایدار بودى آنگاه که دیگران خود را باخته بودند...

تو بودى براى کافران عذاب ریزان و متواتر، و براى مؤمنان باران و ابر رحمت و حاصلخیز، حجتت خلل، و دلت انحراف و بینشت کندى و وجودت ترس و سستى نپذیرفت، تو به سان کوه بودى که بادهاى سخت آن را نجنبانند، و طوفانهاى بنیان کن آن را از جاى به در نبردند، تو آنچنان که رسول خدا صلى الله علیه و آله مى فرمود «از نظر جسم نحیف ولى از نظر روح و روان در مقام امتثال امر خدا قوى » بودى در مقام خویش کاملاً فروتن ولى در نزد خداوند عزیز بزرگوارى داشتى، در روى زمین بزرگى و در نزد مؤمنان جلیل و عظیم می بودى، درباره تو خرده گیر و عیبجویى نبود و گوینده اى را براى تو نقصى سراغ نبود، و کسى از تو طمع حق پوشى نداشت، و براى کسى نرمى بیجاى نداشتى، هر ناتوان در نزد تو توانا بود تا حق وى را بستانى، و هر سرکش و زورگوئى نزد تو زبون و خوار بود تا حق مردم را از او بستانى، و دور و نزدکی مردم در نزد تو در احقاق حق یکسان بود، و خویش و بیگانه فرقى نداشتند، شأن و شخصیت تو درستى و راستى و نرمى بود، و گفتار تو همه حکمت و ثابت بود، و فرمانت همه خویشتن دارى و دور اندیشى، و رأى تو همه دانش و منطق و تصمیم بود، و این آئین به سبب تو معتدل گشت، و امر مشکل به سبب تو آسان شد، و به وجود تو آتشها خاموش گشت، و مردم نیرو گرفتند، پس (در این مصیبت جدایی ات) إنِاَّ لِله و إنِاَّ إلِیَه راجِعوُن، ...

زیارت امیرالمومنین علیه السلام، من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 593 .

به نام عباس

فَفِرُّوا إِلَى 

الله

می دوم از بین دیوارها، آدم ها

فَفِرُّوا إِلَى 

الله

می دوم از بین شیشه ها، نگاه ها

فَفِرُّوا إِلَى 

الله

می دوم با تنی که رد زخم ها و خون ها را دارد

فَفِرُّوا إِلَى 

الله

حضرت حسین می شود دستم را بگیری تا سر در دامانت پنهان کنم و بی دیدن دنیا، از آن بگذرم

تحلیل با هِ دو چشم!

بسم الله الرحمن الرحیم

شاید دعاهای قولی و عملی انسان باید به یک "حد نصابی" برسد تا توانی تازه جوانه بزند و بروز یابد...

شاید این نتوانستن ها، برای ارتقای طلب ِ رسیدن به آن حد نصاب است...

یا فالق الحب و النوی...

واقعا دانه، اگر تو را نخواند، کیست که او را از اعماق خاک و دفن شدن توانش نجات دهد؟!

قُلْ أَ رَءَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکمُ‏ْ غَوْرًا فَمَن یَأْتِیکمُ بِمَاءٍ مَّعِین ؟!

بسم الله الرحمن الرحیم

غم ِ در عصر غیبت بودن را تنها علماء فهمیده و بر دلشان است...و اصلا همین غم است که سعی را فعال کرده و فرد را به مقام علم میرساند.

وگرنه ما و بقیه داریم زندگی مان را میکنیم و باید خوشحال هم باشیم که فعلا در دوران پساجهاد به سر میبریم!

هرگاه عالمی را دیدید که مضطر نشدن ها، نکردن ها، نبودن ها شده است، میشود فهمید نعمت امام حیّ و البته حاضر یعنی چه...

کاش پای بیعت غدیرخم با امیرالمومنین همگی مان مانده بودیم...

حقیقتا مگر ندیده اید که اگر آب گوارایتان در زمین فرو رود، چه کسی شما را ماء معین توان دارد بدهد؟!

و به آنها گفته شود همراه نشستگان، بنشینید...

بسم الله الرحمن الرحیم

النساء : 95   لا یَسْتَوِی الْقاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ غَیْرُ أُولِی الضَّرَرِ وَ الْمُجاهِدُونَ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدینَ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقاعِدینَ دَرَجَةً وَ کُلاًّ وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنى‏ وَ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجاهِدینَ عَلَى الْقاعِدینَ أَجْراً عَظیماً

مؤمنانى که بى‏هیچ رنج و آسیبى از جنگ سر مى‏تابند با کسانى که به مال و جان خویش در راه خدا جهاد مى‏کنند برابر نیستند. خدا کسانى را که به مال و جان خویش جهاد مى‏کنند بر آنان که از جنگ سر مى‏تابند به درجتى برترى داده است. و خدا همه را وعده‏هاى نیکو داده است. و جهادکنندگان را بر آنها که از جهاد سر مى‏تابند به مزدى بزرگ برترى نهاده است.


التوبة : 46   وَ لَوْ أَرادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَ لکِنْ کَرِهَ اللَّهُ انْبِعاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَ قیلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقاعِدینَ

اگر مى‏خواستند که به جنگ بیرون شوند براى خویش ساز و برگى آماده کرده بودند، ولى خدا بسیج آنان را ناخوش داشت و از جنگشان باز داشت و به ایشان گفته شد که همراه کسانى که باید در خانه بنشینند در خانه بنشینید.

التوبة : 86   وَ إِذا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَ جاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَکَ أُولُوا الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَ قالُوا ذَرْنا نَکُنْ مَعَ الْقاعِدینَ

چون سوره‏اى نازل شد که به خدا ایمان بیاورید و با پیامبرش به جنگ بروید، توانگرانشان از تو رخصت خواستند و گفتند: ما را بگذار، تا با آنهایى که باید در خانه نشینند در خانه بنشینیم.

ان شاءالله به زودی روزی بیاید که همگی تدبر مدنی را تلمذ کنیم...و از این رخوتی که حتی مکی-وار هم نیست، درآییم...

بر اساس آیه اول، فرد میتواند در جرگه مومنین باشد اما در صف مجاهدین خیر! و آیه تاکید دارد که این دو جماعت یکسان پنداشته نشوند.

و یک گزاره درگوشی و بدون حدواسط -که هرکس میتواند خودش در حدوسط های آن تفکر کند- اینکه: اگر فردی ادعای مجاهدت زمانی کند، یا حداقل در معرض شنیدن چنین افقهایی بوده و ظاهرا تصدیقشان کرده است، اما به هر بهانه ای، پشت به صف کرده و به خیل قاعدین بپیوندد وضع خودش را بسیار بغرنج خواهد کرد.

جوری که دچار ندامتی خواهد شد که ممکن است منجر به توبه و بازگشت هم نشود...و بدتر در قفلی مادام العمر بماند.

پناه بر خدا...

فرجه

بسم الله

آدمها قبل از رسیدن به کلام حق، کلام خدا، کلام غیر بشر

یک فرجه ای در زندگیشان دارند که تا میتوانند محصولات بشری را بخوانند، بشنوند، ببینند و احیانا احساس لذت کنند...

اما همین که به قرآن برسند، تمام لذتهای آن چنینی خواهد پرید...

اصلا نشانه منطبق شدن قول/نطق/کلام فرد با قرآن، همین است که دیگر به چیزهایی بشر ساخته، میل نداشته باشد.

قرآن، خودش بزرگترین معیار تفکری را به انسان میدهد تا هر طعامی را دیگر نتواند بپذیرد...و تمام ورودیهای انسان را به وحدتی حق گرا سوق میدهد.

نسبت دنیا به آخرت هم همین شکلی است......

پ.ن. کتاب تدبر در کلام + کتاب پرورش تفکر قرآنی، احمدرضا اخوت، انتشارات قرآن و اهل بیت نبوت

برای شیخ ابراهیم زاکزاکی و زینت ابراهیم

زیباترین باران ها در افریقا می بارد
در "گیسلو"
"کادونا"
خونین ترین روز عاشوراست
بزرگترین فریاد
اربعین است
و سرخ ترین خبر
در "زاریا" ست
و تا هنوز شیعیان دو گروه اند
یکی تیر می خورد و یکی مدال می گیرد
یکی تبعید می شود و یکی تبلیغ می شود
با اتصال دائم و پر سرعت به هر چیز
از "عرب سِت" تا ویزای شنگن و
تا دیدار با وزیر مختار
فالوده می خورند از شیراز تا واشنگتن
برو بیا دارند با خرگوش ها و
سوسمارهای عبدالعزیز
فلسطین، نه
زینبیه ، هرگز
جهاد، اصلا و ابدا
اما قمه، حتما
چلوکباب ، همیشه
و مرجعیتی که مُهر می شود دهانش
به مُهر و مِهر ملکه
و زاریا، شیراز نیست
لندن نیست
که زاریا، قدس است و کربلای حسین(ع) است
و زینت ابراهیم
زینب زمانه ی ماست
ام البنین نیجریه ی در خون است
بوکوحرام کتاب نمی خواند
بوکوحرام کتاب را حرام می داند
بوکوحرام یک شاخه از "عرب ست" است
برادران حرمله و تیر سه شعبه اند
بوکوحرام
حرام زاده هایی از نطفه ی حماقت و وهابیت
دزدان دریایی نفت در خشکی
در خشکه مقدسی
آن سوی مرز
مردی ده بار حبس
چندین گلوله
با چهره ای خونین
عمامه ای گلگون
و خونی که بند نمی آید
با چار زخم عمیق در سینه
این سوی مرز
مردی که صبح به صبح
دوش شیر می گیرد
و نطق می کند و رشد بادکنکی می کند
مانند اردوغان
آن سوی مرز
نان نیست
گلوله نیست
دارو نیست
ما در محاصره ایم و خدا هست
فقط دعا و گلوله بفرستید
این سوی مرز ولی
مردی با نوزده پست و مقام
باز مدیر می شود
وزیر می شود
و انتفاضه ی سوم آن سوی مرز است
در الخلیل و غزه،
در زاریا، عدن،
تعز و حلب
این سو ولی انتفاضه ی سکوت و بی خیالی ست
این سو جز آنفلونزا و بیکاری
جز خورد وخواب
جز تعظیم در برابر برجام
چیزی نمانده است
آن سو گلوله نیست، تسلیم نیست
این سو پر است از روبات هایی که خم می شوند
از روبان های سیاه
از شوالیه و تسلیت برای جمعه ی پاریسی
امضای دفتر یادبود سفارت
از یکشنبه های زاریا خبری نیست
دوشنبه های زینبیه
سه شنبه های ضاحیه و
چارشنبه های غزه
پنجشنبه ها
سر بریده می آورند از تنورهای حلب
این سوی مرز ولی
دخیل می بندند به کاخ الیزه
و جمعه هایشان در شانزه لیزه می گذرد
صحابیون شنگن و بشکن بشکن
بادمجان های دور واشنگتن دیسی
این سوی مرز
ستاره ها را عقیم می کنند
و خم می شوند در برابر قطعنامه ی چاقو
به لوموند و فیگارو
اعتماد می کنند
عالی جنابانی که ساعت ده صبح
بیدار می شوند
و خط ارتباطی شان با ضاحیه قطع است
و زاریا را اصلا قبول ندارند
برج البراجنه شان ایفل است
ضاحیه شان برج پیزا
قسمت نشد پپرونی بخورند
با قهوه ی فرانسوی قجری
مدام می گوید:
مسیو را بگیر برایم!
آن سوی مرز خمینیون "امن یجیب" می خوانند
به عشق خامنه ای گلوله می خورند
از شیخ عیسی به باقرالنمر
از باقرالنمر به شیخ ابراهیم
از شیخ ابراهیم به نصرالله
ما در محاصره ایم
گلوله و دعا بفرستید
این سوی مرز
عالی جناب رفته غسل شیر به جا بیاورد
آن سوی مرز
سر بریده می آورند از زینبیه
این سوی مرز
شمع روشن کرده اند
در میدان محسنی
شوالیه ها و خوک ها و شراب ها
آن سوی مرز صدای گریه می آید
از خانه ی شیخ ابراهیم
ام البنین خانه ی شیخ معلوم نیست کجاست
هست، نیست، نیست، هست
"ای مادر علی
ای مادر چهار شهید
چه کند گل سرخ"
در روزگار این همه خواری؟
این سوی مرز
آقای عین می آید، نمی آید، می آید، نمی آید
آرمان تلنگر می زند به اعتماد
آقای هیچ
سرلیست حزب بی خیالی و مردم!
تزریق پول و زهرماری
به معتادان پنجاه ساله ی اقتصادی
تولید درد و دود
آن سوی مرز
با سنگ و دست خالی به خیابان آمده اند
این سو با بیل و کلنگ
افتاده اند به جان دانش و آگاهی
مردان بی سو و بی سر
مردان خاموش
مردان اخته و هویج و لبو و بستنی قیفی
آن سوی مرز
زنی روزی هزار مرتبه می میرد
و می دود به سوی قتلگاه چهار شهیدش
این سوی مرز
زنی به فکر
اصلاح نژاد شاهین
برای شانه ی اعراب
از تارو پود ریزگرد و فتنه
تبلیغ می کنند
آب زرشک را و لیبرالیسم بی خیالی را
صعود دلار و سقوط دوغ
جنجال جام و جادوی برجام
این سوی مرز
بناست اچ آی وی
با سگ و شوالیه و شراب
وبا سفارت فنارسه و جان کری و شیرپاستورریزه
خواهرخوانده شوند با هم
از اعتماد به ابتکار
از آرمان به سیاست روز
او می آید ، نمی آید، می آید ، نمی آید
این سوی مرز
عرض کندولانس و تسلیت و لاس های دیپلماتیک
آن سوی مرز
خمینیون تازه بی هیچ نسبتی به نام و خون خمینی
با هفت هزار شهید یمنی
هزار شهید تازه ی نیجریه
این سوی مرز
لطفا چراغ ها خاموش!
دهان ها بسته!
آن سوی مرز حماسه است و گریه
می بینی آقا روح الله!
اطراف خانه ات خبری نیست
تو رفته ای آن سو
در زاریا و ضاحیه و غزه
و تیر خورده ای
عمامه ات خونین است
تمام مصطفاهایت را کشتند!
نکند آقاروح الله!
تویی که داری گریه می کنی
با چشم های خونی زاکزاکی!

26 آذرماه 1394- علی رضا قزوه

جلسه اول تدبر در کلام

بسم الله. . .

کلام بروزی است که از حقیقت حال در غیب خبر می دهد

غیبی که در میان آسمان ها و زمین است تا غیبی که در میان دو قلب است

.

.

.

هر شب که چشم هایت را می بندی می گویی السلام علیک یابن رسول الله

هر صبح که چشم هایت را باز می کنی می گویی السلام علیک یا بقیه الله

...

بسم الله الرحمن الرحیم

الله :

أطیعوا الله و أطیعوا ...(نساء ؛ آیه 59)

.

... :

هل من ناصر ینصرنی؟

.

الله :

قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَیَحْزُنُکَ الَّذِى یَقُولُونَ  فَإِنهَُّمْ لَا یُکَذِّبُونَکَ وَ لَکِنَّ الظَّلِمِینَ بَِایَاتِ اللَّهِ یَجحَدُونَ

وَ لَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِکَ فَصَبرَُوا عَلىَ‏ مَا کُذِّبُواْ وَ أُوذُواْ حَتىَّ أَتَئهُمْ نَصرُْنَا  وَ لَا مُبَدِّلَ لِکلَِمَاتِ اللَّهِ  وَ لَقَدْ جَاءَکَ مِن نَّبَإِىْ الْمُرْسَلِینَ

وَ إِن کاَنَ کَبرَُ عَلَیْکَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَن تَبْتَغِىَ نَفَقًا فىِ الْأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فىِ السَّمَاءِ فَتَأْتِیهَُم بَِایَةٍ  وَ لَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلىَ الْهُدَى‏  فَلَا تَکُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِینَ

إِنَّمَا یَسْتَجِیبُ الَّذِینَ یَسْمَعُونَ  وَ الْمَوْتىَ‏ یَبْعَثهُُمُ اللَّهُ ثُمَّ إِلَیْهِ یُرْجَعُونَ (انعام ؛ آیات 33 تا 36)

صدق الله العلی العظیم

قُلْنا یا نارُ کُونی‏ بَرْداً وَ سَلاماً عَلى‏ إِبْراهیم

بسم الله

موسی کلیم الله، از نوزادی می دانست اگر خدا حافظ اوست، فرقی ندارد در بغل امن مادر باشد، یا در سبدی میان موج های رود نیل...

از کودکی می دانست اگر خدا هادی اوست فرقی ندارد در میان خانواده ای توحیدی بزرگ شود، یا کاخ طاغوت...

و.......

او و تمام انبیا (علیهم السلام جمیعا) با فعل، قول و زندگی شان گفتند: اسباب، علت نیستند.

علت تام، تنها خداست.

هرکس در هر شرایطی است، یعنی که میداند/میتواند بداند که خدا بدون نیاز به اسبابی که خود خالقشان است، میتواند او را در کنف رحمت خود داشته باشد. ابتلای هرکس قدر عقل و توان اوست.

پ.ن. برداشتی از کلاس تدبر مکی، سوره مبارکه یونس.

تحلیل تدبری نامه رهبری به نقل از وبلاگ طلوع دیگر

بسم الله الرحمن الرحیم

نائب امام نامه ای نوشتند... کسی گفت شجاعت، دفاع متدبرانه از ولیّ است... و کسی برخاست برای این دفاع... الحمدلله

 

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد وآل محمد و عجل فرجهم و الحمدلله ربّ العالمین

موضوعات کلی نامه :

1.     تحلیل وضعیت ترورسیم

2.     کشتار در عالم درد مشترک ملت­ ها

3.     دعوت از جوانان برای نظر در وقایع

گزاره های کلی از موضوعات نامه :

-        موضوعی که سبب نوشتن نامه شده است

-        نوع بستری که موجب سخن گفتن شده است

-        هم فکری و چاره ­اندیشی برای جلوگیری از خسارت بیشتر

-        دیدن رنج انسان­ ها استدلالی برای ساختن فردایی بهتر

-        یافتن راه­ های نو با درس گرفتن از ناملایمات

-        ترورسیم درد مشترک همه انسان­ها

-        درگیر بودن بیشتر دنیای اسلام با ترورسیم و حمایت قدرت های بزرگ از این خشونت­ ها

-        تضاد در سیاست­های غربی :

·         برخورد دوگانه با جنبش بیداری اسلامی

·         پشتیبانی از تروریسم دولتی اسرائیل

·         لشگر کشی به دنیای اسلام

-        عوارض تروریسم در کشورهای مورد حمله

·         از دادن زیر ساخت­ های اقتصادی و صنعتی

·         توقف یا کندی حرکت  در رشد و توسعه

·         دعوت به نفهمیدن و از یاد بردن فاجعه­ ها

-        نخستین گام در تغییر ذهنیت آلوده به تزویر اصلاح اندیشه خشونت ­زا می­ باشد.

-   جستجوی ریشه­ های خشونت که اساسی ترین آنها تحمیل فرهنگ غرب در سایر ملت­ ها با استفاده از دو عنصر پرخاشگری و بی­ بند و باری اخلاقی می­باشد.

-        اهمیت و ارزش پیوندهای فرهنگی

-        پیدایش داعش و تحلیل آن

-        رفع اشتباهات در مبارزه با تروریسم

-        شالوده جهان اسلام

موضوعات نامه براساس گزاره های کلی :

1.     موضوع و بستر نامه

-  بسترهای مختلف می تواند زمینه ایجاد ارتباط و نزدیک شدن ارتباطات را فراهم سازد

-  شناخت انواع بسترها در عمق دادن به این روابط بسیار راه­گشا می باشد

-  بهبود روابط با توجه به بسترها، خود می­ تواند زمینه­ ساز بسترهایی با اهدافی خاص در جهتی خاص باشد

-  تدبیر در نوع استفاده از بسترها امری است مهم که می­ تواند زمینه­ ساز جریان­ های خوبی باشد

-  نوع رویداد در هر بستری باید با توجه به شرایط حاکم بر آن بستر ریشه­ یابی و تحلیل شود

-  شناخت راه­ های رفع علل وقوع یک رویداد با زاویه دید عقلی امکان­پذیر است و اگر تنها از عواطف نشئات بگیرد بی­ ثمر خواهد بود.

-  ناملایمات  یک رویداد باید زاویه دیدی برای رفع موانع و ساخت آینده شود

 

2.     تروریسم درد مشترک

-  نوع آسیب­ های وارد از تروریسم در بسترهای مختلف، متفاوت است

-  بیشترین و عمده ­ترین تمرکز تروریسم روی دنیای اسلام است

-  وحشت افکنی و خشونت دو ابزار اصلی تروریسم می­باشد

-  تروریسم توسط قدرت­ های بزرگ به شکل موثر و با شیوه­ های گونان حمایت می­شود

-  نقش اساسی ایالات متحده آمریکا در حمایت از تروریسم

-  نادیده گرفتن اندیشه­ های درست و سرکوب آن

- تضاد در مواجهه با مسائل که نمونه بازر آن در برخورد با جنبش بیداری اسلامی و پشتیبانی از اسرائیل و لشگر کشی به دنیای اسلام می­باشد

-  عوارضی حمله تروریسم بر کشورهایی که مورد حجوم قرار گرفته­ اند

-   دورویی و چهره­ آرایی، دو سلاح رفتاری برای آسیب زدن به دنیای اسلام

 

3.     اصلاح ذهنیت آلوده به تزویر و اشتباهات در مبارزه با تروریسم

-  ذهنیت­ های آلوده بستر پنهان کردن اهداف دور و آراستن اغراض موذیانه است

-  اولین گام برای ایجاد امنیت و آرامش، اصلاح اندیشه خشونت­ زا است

-  ریشه های خشونت

1.            تسلط معیارهای دوگانه بر سیاست  غرب

2.            تقسیم تروریسم به انواع خوب و بد

3.            ترجیح منافع دولت­ ها بر ارزش­ های انسانی و اخلاقی

-        مشاهده ریشه­ های خشونت در فرهنگ دنیای اسلام

-        تحمیل فرهنگ غرب در سایر ملت­ ها، خشونتی خاموش است

-        پرخاشگری و بی­ بندوباری اخلاقی دو مولفه اصلی فرهنگ غربی

-        ضرورت شناخت اهمیت و ارزش پیوندهای فرهنگی و آثار آن از جمله رشد و بالندگی و غنی

-        داعش زائیده پیوند با فرهنگ­ های وارداتی

-        شناخت عواملی که باعث جذب افراد به داعش می­ شود و تحلیل آلودگی­ های پیدا و نهان جامعه

-        واکنش عجولانه بزرگترین اشتباه در مبارزه باتروریسم و اثرات آن

 

4.     شالوده جهان اسلام

-   مبنای شالوده جهان اسلام، شناخت درست و ژرف بینی و استفاده از تجربه ­های ناگوار است و حاصل این بنا،  گرمای امنیت و آرامش در سایه اطمینان و اعتماد است.

تحلیل بیانات رهبر در نامه با توجه به سوره مبارکه بیّنه

سوره مبارکه بیّنه رسالت پیامبر را برای عموم بشر تسجیل می کند و دعوت ایشان را، راه تضمین صلاح مجتمع انسانی می داند و عقاید و اعمال فرد و جامعه را صالح می­ سازد(تفسیر المیزان)

با توجه به حوادث اخیر در فرانسه رهبر بر آن شدند که نامه­ ای به عموم جوانان در کشورهای غربی بنویسند زیرا ایشان خود را ملزم می­ دانستند که براساس سنت جاری خدا، با دلیل و حجت روشنی جوانان را به مسیر درستی هدایت کنند تا بتوانند جایگاه خود را با توجه به انتخاب خود، درست تعیین نمایند.

ایشان در این نامه الفاظی را حک کردند که در واقع با آن افراد را دعوت به قیامی می کنند که در آن، مراعات مصالح بشری با پرداختن به اموری که متعلق به اعمال و عقاید خود آنهاست و نه زائده احکام و قضایائی که کاملا ساختاری جنیف دارد، امکان­ پذیر می­ باشد. ایشان با دلسوزی، که از صفات یک رهبر جامعه اسلامی می­باشد به بیان درد مشترکی به نام ترورسیم می­ پردازند و با تاکید بر شناخت درست و ژرف اندیشی از جوانان می­خواهند تا با قیاسی ساده بین فرهنگ موجود در یک ملت و فرهنگی که تحمیل شده غرب می­ باشد،  بنیان­ های یک تعامل صحیح با جهان اسلام را پی­ ریزی کنند

می­ توان گفت ایشان با درایتی خاص  با بسترسازی از وقایع اخیر، جوانان را به قیاس بین کفر و ایمان که بهترین نوع ژرف­ اندیشی و روشنگری است، دعوت می­ نماید و آنان را به سمت تفکر در احکام و قضایای که مصالح جامعه انسانی را تامین می­ کند، سوق می ­دهند.

حضرت آیت الله خامنه­ ای با طرح مسائل خشونت ­زا و بررسی علل آن و دست­ اندرکاران آن، می­ خواهند به جوانان بفهمانند که باید در تمام امور حد وسط و حالت اعتدال را از دست ندهند و از انحراف به سوی افراط و تفریط بپرهیزند.

برگرفته شده از tuloedigar.blog.ir

 

سال هجری-علوی

امروز، شروع تاریخ استخوان در گلو ماندن شماست...

برای منی که آرزویش "مثل" توست

بسم الله

می گفت: اگر بخواهند نقدم کنند و بگویند تو فلان صفت را داری ناراحت نمی شوم. اما اگر بگویند تو "مثل" فلانی ها هستی، چرا...از خودم ناراحت می شوم و مثلیت ام.

به جایش اگر روزی کسی خواست تمجیدی کند و بگوید تو فلان صفت را داری خوشحال نمی شوم، ولی اگر بگوید تو "مثل" فلانی ها هستی/شدی، قند توی دلم آب می شود...

صفات تا وقتی ممثل به گروهی از دارندگانش نشوند، درد یا شعف آدم را درنمی آورند...

من هیچ وقت "تو" نمی شوم اما...
کاش من مثل "تو" بودم...

و هرکس، "تو"یش را خودش انتخاب میکند...


پ.ن. سوره مبارکه کوثر، واژه کوثر و بحث مثلیت در جریان سازی

قل اعوذ بالله من همزات الشیاطین

بسم الله

بعضی وقتها سرمایه یاری یک ماموم، از ولیّ اش، چیز زیادی نیست جز امید داشتن ....
امید به ادامه مسیر، امید به پیروزی نهایی حق، امید به امدادی خارج از نظام اسباب.....فقط امید!

بعضی وقتها همه ی چیزی که یک امام از مامومش می خواهد این است که اگر شرایط بر وفق مراد نیست، اما او باورش نشود اوضاع همین است و همینطور می ماند...

بعضی وقتها همه همراهی یک ماموم از امام اش، در نق نزدن بروز می کند!

یعنی بعضی کارهای ساده که صرفا از جنس «نکردنی»ها هم هستند، ارزش عقلانی و ایمانی بالایی در همراهی امام دارند.

شاید اگر یاران امام حسن علیه السلام این را می فهمیدند..........

خدا کند ما خودمان این را بفهمیم و بر آن همت کنیم...

آدم الان هرطور که در کارها و برنامه های جمعی و رابطه با بالاترهای علمی و هم ترازهای علمی اش هست، در مقابل امامش هم همین هست!
ریشه ناامیدی ها، همگی از شیطان است.
حتی وقتی از خودم ناامید می شوم...در حقیقت شیطان، مرا در گوشم تحقیر کرده است!

پس بگو پناه می برم از شر شیطان آنگاه که مرا همز و تحقیر می کند.
بسم الله الرحمن الرحیم...