به نام خدایی که آفرید قمر بنی هاشم را

کلمات عاشورای عباس را که جمع کنی؛ از انگشتان دو دست نمی گذرند.

اما برای آدم هایی که پای عَلَم برافراشته عباس جان باخته اند، اعداد خودشان را گم می کنند و از سر ناچاری می گویند به تعداد ستارگان آسمان. ستاره هایی که حیران قَمَری بودند که زیر سایه خورشید بود.

یعنی می شود ما هم جایی از گوشه این آسمان. . . 

أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ ءَانَاءَ الَّیْلِ سَاجِدًا وَ قَائمًا یحَذَرُ الاَخِرَةَ وَ یَرْجُواْ رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ یَسْتَوِى الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُوْلُواْ الْأَلْبَاب(زمر؛9)

یالَیْتَنىِ مِتُّ قَبْلَ هذا وَ کُنتُ نَسْیًا مَنسِیّا ...

بسم الله الرحمن الرحیم

یَأَیهَُّا الْمُزَّمِّلُ(1)
قُمِ الَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا(2)
نِّصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِیلاً(3)
أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْءَانَ تَرْتِیلاً(4)
إِنَّا سَنُلْقِى عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلاً(5)
إِنَّ نَاشِئَةَ الَّیْلِ هِىَ أَشَدُّ وَطًْا وَ أَقْوَمُ قِیلاً(6)
إِنَّ لَکَ فىِ النهََّارِ سَبْحًا طَوِیلًا(7)
وَ اذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَ تَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا(8)
رَّبُّ المَْشْرِقِ وَ المَْغْرِبِ لَا إِلَاهَ إِلَّا هُوَ فَاتخَِّذْهُ وَکِیلًا(9)
وَ اصْبرِْ عَلىَ‏ مَا یَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا(10)
وَ ذَرْنىِ وَ المُْکَذِّبِینَ أُوْلىِ النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلِیلاً(11)
إِنَّ لَدَیْنَا أَنکاَلًا وَ جَحِیمًا(12)
وَ طَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَ عَذَابًا أَلِیمًا(13)
یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ الجِْبَالُ وَ کاَنَتِ الجِْبَالُ کَثِیبًا مَّهِیلاً(14)
إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْکمُ‏ْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَیْکمُ‏ْ کَمَا أَرْسَلْنَا إِلىَ‏ فِرْعَوْنَ رَسُولًا(15)
فَعَصىَ‏ فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِیلًا(16)
فَکَیْفَ تَتَّقُونَ إِن کَفَرْتمُ‏ْ یَوْمًا یجَْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا(17)
السَّمَاءُ مُنفَطِرُ  بِهِ  کاَنَ وَعْدُهُ مَفْعُولاً(18)
إِنَّ هَاذِهِ تَذْکِرَةٌ  فَمَن شَاءَ اتخََّذَ إِلىَ‏ رَبِّهِ سَبِیلاً(19)
إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنىَ‏ مِن ثُلُثىَ‏ِ الَّیْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طَائفَةٌ مِّنَ الَّذِینَ مَعَکَ  وَ اللَّهُ یُقَدِّرُ الَّیْلَ وَ النهََّارَ  عَلِمَ أَن لَّن تحُْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکمُ‏ْ  فَاقْرَءُواْ مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْءَانِ  عَلِمَ أَن سَیَکُونُ مِنکمُ مَّرْضىَ‏  وَ ءَاخَرُونَ یَضْرِبُونَ فىِ الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ  وَ ءَاخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فىِ سَبِیلِ اللَّهِ  فَاقْرَءُواْ مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ  وَ أَقِیمُواْ الصَّلَوةَ وَ ءَاتُواْ الزَّکَوةَ وَ أَقْرِضُواْ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا  وَ مَا تُقَدِّمُواْ لِأَنفُسِکمُ مِّنْ خَیرٍْ تجَِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَیرًْا وَ أَعْظَمَ أَجْرًا  وَ اسْتَغْفِرُواْ اللَّهَ  إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمُ (20)

صدق الله العلی العظیم ...

حراره لاتبرد ابدا...

بسم الله

چند روز دیگر باز شروع می شود...
اضطراب می گیرد آدم را...

آدم مگر چقدر توان دارد که برای بیست و چندمین سال، باز روضه بشنود؟!
خیلی طولانی شده همه چیز...خدایا!

کاش آدم به این روضه گفتن ها و شنیدن ها، دلش خوش نشود...
عصر عاشورا فکر نکند وظیفه ش را چشم هایش و سینه اش به خوبی انجام داده اند!

کج کج

بسم الله

می گفت حالش شبیه آدمی است که یک ور پهلویش درد بکند، در حالیکه کج کج راه می رود و دستش به پهلوی راستش هست، دارد همه سعیش را می کند که راهش را پیدا کند، و هرچند کج کج اما برود.
می گفت بعضی وقتها از این غصه اش می گیرد که چرا نمی تواند سریع تر و قشنگ تر راه برود؟!
می گفت شاید تهش به خاطر همین کج راه رفتن ها با او حساب و کتاب کنند
شاید اصلا متراژ مسیر رفته را آنقدر ضریب ندهند که به حالش راه رفتنش بدهند
ما چه می دانیم...
قاضی، وجود دیگری است
و هر وقت اوضاع خیلی سخت می شد، می گفت شاید امشب، شب آخر باشد...
ما چه می دانیم...

أخا أدرک أخا ...

بسم الله النور

أَ لَمْ تَرَ إِلىَ الَّذِینَ نَافَقُواْ یَقُولُونَ لِاخْوَانِهِمُ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَئنِ‏ْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَکُمْ وَ لَا نُطِیعُ فِیکمُ‏ْ أَحَدًا أَبَدًا وَ إِن قُوتِلْتُمْ لَنَنصُرَنَّکمُ‏ْ وَ اللَّهُ یَشهَْدُ إِنهَُّمْ لَکَاذِبُونَ (حشر/11)

.

إِنَّ الْمُبَذِّرینَ کانُوا إِخْوانَ الشَّیاطینِ وَ کانَ الشَّیْطانُ لِرَبِّهِ کَفُوراً (اسراء/27)

.

فَإِنْ تابُوا وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ فَإِخْوانُکُمْ فِی الدِّینِ وَ نُفَصِّلُ الْآیاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ (توبه/11)

.

وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً وَ کُنْتُمْ عَلى‏ شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْها کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ (آل عمران/103)

.

وَ وَهَبْنا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنا أَخاهُ هارُونَ نَبِیًّا (مریم/53)

.

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ (حجرات/10)

.

قالَ رَبِّ إِنِّی لا أَمْلِکُ إِلاَّ نَفْسی‏ وَ أَخی‏ فَافْرُقْ بَیْنَنا وَ بَیْنَ الْقَوْمِ الْفاسِقینَ (مائده/25)

.

وَ أَخی‏ هارُونُ هُوَ أَفْصَحُ مِنِّی لِساناً فَأَرْسِلْهُ مَعی‏ رِدْءاً یُصَدِّقُنی‏ إِنِّی أَخافُ أَنْ یُکَذِّبُونِ ؛ قالَ سَنَشُدُّ عَضُدَکَ بِأَخیکَ وَ نَجْعَلُ لَکُما سُلْطاناً فَلا یَصِلُونَ إِلَیْکُما بِآیاتِنا أَنْتُما وَ مَنِ اتَّبَعَکُمَا الْغالِبُونَ (قصص/34 و 35)

.

وَ أَوْحَیْنا إِلى‏ مُوسى‏ وَ أَخیهِ أَنْ تَبَوَّءا لِقَوْمِکُما بِمِصْرَ بُیُوتاً وَ اجْعَلُوا بُیُوتَکُمْ قِبْلَةً وَ أَقیمُوا الصَّلاةَ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنینَ (یونس/87)

.

لِلْفُقَرَاءِ الْمُهَاجِرِینَ الَّذِینَ أُخْرِجُواْ مِن دِیَارِهِمْ وَ أَمْوَالِهِمْ یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَ رِضْوَانًا وَ یَنصُرُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ  أُوْلَئکَ هُمُ الصَّادِقُونَ ؛ وَ الَّذِینَ تَبَوَّءُو الدَّارَ وَ الْایمَانَ مِن قَبْلِهِمْ یحُِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَیهِْمْ وَ لَا یجَِدُونَ فىِ صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُواْ وَ یُؤْثِرُونَ عَلىَ أَنفُسِهِمْ وَ لَوْ کاَنَ بهِِمْ خَصَاصَةٌ  وَ مَن یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ؛ وَ الَّذِینَ جَاءُو مِن بَعْدِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَ لِاخْوَانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونَا بِالْایمَانِ وَ لَا تجَْعَلْ فىِ قُلُوبِنَا غِلاًّ لِّلَّذِینَ َامَنُواْ رَبَّنَا إِنَّکَ رَءُوفٌ رَّحِیمٌ (حشر/8 تا 10)

.

وَ مِنْ آبائِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ وَ إِخْوانِهِمْ وَ اجْتَبَیْناهُمْ وَ هَدَیْناهُمْ إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ (انعام/87)

.

وَ نَزَعْنا ما فی‏ صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلى‏ سُرُرٍ مُتَقابِلینَ (حجر/47)

.

.

صدق الله العلی العظیم ...

ضریب

بسم الله

از معجزات خدا اینکه، قوای خیال و وهم را در انسان آفرید...
آنقدر که می تواند این قوا، آنچه نیست را هست جلوه دهد و آنچه هست را نیست بنمایاند!

خیال و وهم می توانند تمام واقعیات -اعم از خوشی ها و ناخوشی ها- که در زندگی هرکسی قدری وجود دارد، را از ضریب یک به صد برساند!

و در عوض آن حقیقتی که در زندگی تمام انسانها حتمی است ، چه بخواهند یا نخواهند، و آن اجل، مرگ، داوری حق در یوم الفصل، نیازمندی به معیاری برای زندگی در این دنیا و... را به ضریبی نزدیک به صفر تنزل دهد!

خدا انسان را حفظ کند که مخلوقینش در وجود ما، تمام توان های خدادادی مان، ملعبه شیطان نشود...
خدا انسان را از حس گرایی محض و در سجن ماندن نجات دهد...
خدا برای ما چنین مردگی را نپسندد...
الهی آمین

به نام خدایی که آفرید عباس را

قلم باید تو را بلند کند تا قیام قیامت

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا ارْکَعُوا وَ اسْجُدُوا وَ اعْبُدُوا رَبَّکُمْ وَ افْعَلُوا الْخَیْرَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُون ...

بسم الله النور

َالر  کِتَابٌ أُحْکِمَتْ ءَایَاتُهُ ثمُ‏َّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ (هود/1)

.

إِنَّا نحَْنُ نُحْىِ الْمَوْتىَ‏ وَ نَکْتُبُ مَا قَدَّمُواْ وَ ءَاثَرَهُمْ  وَ کلُ‏َّ شىَ‏ْءٍ أَحْصَیْنَاهُ فىِ إِمَامٍ مُّبِین (یس/12)

.

أُولئِکَ الَّذینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ مِنْ ذُرِّیَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ وَ مِنْ ذُرِّیَّةِ إِبْراهیمَ وَ إِسْرائیلَ وَ مِمَّنْ هَدَیْنا وَ اجْتَبَیْنا إِذا تُتْلى‏ عَلَیْهِمْ آیاتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُکِیًّا (مریم/58)

.

إِذْ قَالَ یُوسُفُ لِأَبِیهِ یَأَبَتِ إِنىّ‏ِ رَأَیْتُ أَحَدَ عَشَرَ کَوْکَبًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ رَأَیْتهُُمْ لىِ سَاجِدِین (یوسف/4)

.

إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلیسَ أَبى‏ وَ اسْتَکْبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرینَ (بقره/34)

.

ما کانَ لِلْمُشْرِکینَ أَنْ یَعْمُرُوا مَساجِدَ اللَّهِ شاهِدینَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ بِالْکُفْرِ أُولئِکَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ وَ فِی النَّارِ هُمْ خالِدُونَ ؛ إِنَّما یَعْمُرُ مَساجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّکاةَ وَ لَمْ یَخْشَ إِلاَّ اللَّهَ فَعَسى‏ أُولئِکَ أَنْ یَکُونُوا مِنَ الْمُهْتَدینَ (توبه/17 و 18)

إِنَّما یُؤْمِنُ بِآیاتِنَا الَّذینَ إِذا ذُکِّرُوا بِها خَرُّوا سُجَّداً وَ سَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لا یَسْتَکْبِرُونَ (سجده/15)

.

.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَ الْعَصْرِ ؛ إِنَّ الْانسَانَ لَفِى خُسْرٍ ؛ إِلَّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَ تَوَاصَوْاْ بِالْحَقّ‏ِ وَ تَوَاصَوْاْ بِالصَّبرِْ (عصر/1 تا 3)

.

.

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ تَراهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سیماهُمْ فی‏ وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِی الْإِنْجیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى‏ عَلى‏ سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظیماً (فتح/29)

.

.

صدق الله العلیّ العظیم ...

الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة علی بی ابیطالب(ع)...

بسم الله النور

امام خامنه ای(حفظه الله) :

...

جوانهای عزیز! بدانید که عرصه‌ی شرف، عرصه‌ی عظمت، عرصه‌ی هویّت اسلامی و ایرانی عرصه‌ای است که در آن شجاعت لازم است، فداکاری لازم است، دانش لازم است، ایمان عمیق لازم است؛ خودتان را آماده کنید؛ همه‌ی جوانها مخاطب این حرفند ...

پروردگارا! رحمت خود، هدایت خود، لطف خود را بر همه‌ی ملّت ایران، بر همه‌ی جوانان ما و ... نازل بفرما.

پ.ن: بیانات در دانشگاه علوم دریایی امام خمینی نوشهر ؛ 8 مهر 94

اعتبار

بسم الله الرحمن الرحیم

کارت بانکم اخیرا منقضی شده است.
امروز موقع سفارش ناهار فهمیدم حتی انقدر پول ندارم که بتوانم چیز خاصی بخرم! از دوستی قرض کردم. بیش از نیازم بهم داد...یک اسکناس را پس دادم، نگرفت. گفت قابل ندارد.
دم خانه، بین داروخانه یا سوپری، دومی را انتخاب کردم. مامان چندتا چیز سفارش داده بود و من هی گفته بودم چشم! چند دقیقه بعدش زنگ زده بودم که راستی نه پول دارم، نه کارت! کدوم هاش اصلی اند؟!
از مابقی قرضم سفارشات خانواده را خریدم. هزار تومن تهش کم آوردم! هرچه گفتم یکیش را حذف کند، گفت قابل ندارد...گفتم پس می آورم. به امید لنگه کفشی در بیابانی چند جای دیگر کیف را گشتم، خبری نبود!

"چرا تا قبل از انقضا، یک کم پول نکشیدم بیرون؟!"

مثل هر انسانی که با یک اعتبار پر(نعمت ها، توان ها، عمر و...) دنیا می آید، تا وقتی اجلش رسد و زمان دسترسی به اعتبارش منقضی شود.
هر قدر از توان ها و زمانهای نقدش در دنیا بهره برده باشد، برده است...طوبی لهم.
مابقی مثل کارتی می شود پر از موجودی، اما بدون استفاده! بدون مهلت دسترسی!
وقتی دار ِ عمل درش بسته می شود و دار ِ عقبی رو می گشاید...

اللهم اجعل موتنا قتلا فی سبیلک و علی مله رسولک...

همیشه ها...

بسم الله

همیشه دلم می خواست یک کار بزرگ و کامل بطور جمعی انجام می دادیم که از شدت حسن و بهره داشتن، به به و چه چه ِ عالم برمی خاست! انقدر که موید به تایید خدا بودیم و نصر و فتح در پیش روی ما زودتر به مقاصدمان می رسیدند...

جلب توجه می کرد. نه از آن جنس جلب توجهی که اسمی از ما در جایی ش بماند، بلکه مهم توجه های مردم است تا به سمت آنچه که "باید" سوق می داد...ناس را پر از رغبت و نشاط و سرعت و حرکت می کرد. من و ما و آنها و همه را از تمام آن چیزهایی که"اسیر"شانیم غافل و به آنچه که باید می کشاند...

همیشه دلم می خواست مدرسه قرآن یک کلاس تربیت مربی داشت و مرا به عنوان معلم می پذیرفتند! می گفتند ما قصدهای بلندپروازانه ای داریم و تو هم به عنوان یکی از آنها که باید، انتخاب شده ای...احساس مامور شدن در یک ماموریت خطیر را می کردی و جمعی از مامورین بودیم که به سمت اهداف واحدی می شتافتیم...آنقدر که در آن قصد حق فدا شده و فتح عالم گیرش کنیم...

همیشه دلم می خواست یک چیز مکتوبی، کتابی، رسانه ای، نشریه ای، وبلاگی...چیزی داشتیم و در همه جا پخشش می کردیم...مخاطب های خواننده اش به تعداد عالم بود.

عالم را پر می کردیم که "حق" هست!

که زندگی این نیست که فعلا "هست"!

حاشا و کلا که دنیا را خدا برای چنین درهم برهمی که ما به دست خودمان برای خودمان ساخته ایم، خلق کرده باشد...

صدیق منشاوی صوتی دارد که پنجاه دقیقه سوره ای را در جمعی می خواند، وقتی از اوج صوتش می کاهد که صدق الله العلی العظیم را بگوید، آدمهای جمع آنقدر تشویق می کنند و مشتاق اند که اجازه نمی دهند تمام کند! باز چند دقیقه ای از شدت ترغیب و یالله گفتن ها، ادامه می دهد...

مثال بود. دلم می خواست توجه عالم شبیه این می شد...وقتی حق می شنیدند.

من تازگی ها فهمیده ام کسی که گرفتار ِ گرفتاری های خودش است هیچ گاه به بلوغ عطف با تمام عالم نمی رسد!

کسی که در درونش به جز آه و ناله های شخصی اش مجال شنیدن صدای دیگری از بیرون را ندارد، محکوم به ابرار نشدن است!

چگونه ناله مستضعفین را بشنود، وقتی ناله های خودش گوشش را بسته؟!

پناه بر خدا از در تنهایی زیستن و مردن...از توقف در طفولیت و ناراحتی های یک طفل...

بد مرگی است.

أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّا جَعَلْنا حَرَماً آمِنا ...

 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
وَ الشَّمْسِ وَ ضحَُئهَا(1)
وَ الْقَمَرِ إِذَا تَلَئهَا(2)
وَ النهََّارِ إِذَا جَلَّئهَا(3)
وَ الَّیْلِ إِذَا یَغْشَئهَا(4)
وَ السَّمَاءِ وَ مَا بَنَئهَا(5)
وَ الْأَرْضِ وَ مَا طحََئهَا(6)
وَ نَفْسٍ وَ مَا سَوَّئهَا(7)
فَأَلهَْمَهَا فجُُورَهَا وَ تَقْوَئهَا(8)
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّئهَا(9)
وَ قَدْ خَابَ مَن دَسَّئهَا(10)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَئهَا(11)
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَئهَا(12)
فَقَالَ لهَُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَ سُقْیَهَا(13)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّئهَا(14)
وَ لَا یخََافُ عُقْبَاهَا(15)

صدق الله العلی العظیم ...

نطق ِ کور!

بسم الله الرحمن الرحیم

از مزایای تالیف دو یا چند نفره در وبلاگ نویسی این است که برای "خود نویسی" کردن دیگر از رو می روی!

خصوصا در چنین روز عرفه مانندی...

انسان، باید در جمع با جهت مثبت قرار بگیرد تا نطق اش اصلاح شود...
الحمدلله

قیل: یا رسول الله قد أسرع إلیک الشیب؟ قال: شیبتنی هود...

بسم الله النور

بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ وَ ما أَنَا عَلَیْکُمْ بِحَفیظٍ (هود/86)

.

وَ لَوْ شَاءَ رَبُّکَ لجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً  وَ لَا یَزَالُونَ مخُْتَلِفِینَ(هود/118)

إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّکَ  وَ لِذَلِکَ خَلَقَهُمْ  وَ تَمَّتْ کلَِمَةُ رَبِّکَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ(هود/119)

.

وَ قُل لِّلَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ اعْمَلُواْ عَلىَ‏ مَکاَنَتِکُمْ إِنَّا عَامِلُونَ(هود/121)

وَ انتَظِرُواْ إِنَّا مُنتَظِرُونَ(هود/122)

.

فَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَ مَن تَابَ مَعَکَ وَ لَا تَطْغَوْاْ  إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ(هود/112)

.

.

صدق الله العلی العظیم ... 

قفل نفهمیدن ها

بسم الله

آن که جدل می کند، باب فهم را بر خودش می بندد...
با روشن شدن خودش، لج می کند و بخیل بر هدایت خودش می شود.

این مسئله، آنقدر بدیهی است که نیازی نیست الزاما حدیثی در تاییدش آورده شود!
بعضی اصل ها نسبت به خیلی دانستنی های آدم، نقش گردنه را دارد.
که اگر از آن بتوانی بگذری، نور علم بر قلب انسان تابیده می شود...

خدا کند آدم از این تنگه ها بگذرد...
وگرنه این رفتن ها و آمدن ها چه فایده دارد...

مسئله دیگر فقط جهت نیست! سرعت را پاییدن، باید...

بسم الله الرحمن الرحیم

سوره مبارکه واقعه، تمامی انسان های عالم از اولین تا آخرین را در سه دسته تقسیم بندی می کند.
جذابیت این تقسیم بندی در دو گروه کردن ِ عاقبت بخیرین است.

اصحاب یمین در مسیری کاملا مخالف با اصحاب شمال، بوده و راست گزین هایی بوده اند که جزایشان بهشت است.

اما دسته السابقون السابقون، با تاکید دوباره بر سبقت شان، نه تنها در جهت درستی حرکت داشته اند بلکه چنان از مولفه سرعت و سبقت بهره داشته اند که متنعم از بهشتی بی حد و حصر، بدون محدودیت هستند.

نکته کاربردی اینکه:
اگر خود و کارهایتان را در مسیر حق و قرآن قرار داده اید، حالا دیگر وقت سرعت و سبقت است!
مسئله شیطان با شما در درجه بعد از جهت، در سرعت سیر و صیر در آن مسیر است!

تنها شری که از ناحیه القائات شیطان به شما می تواند برسد، نوعی از وسواس خناس است تا سرعت رسیدن را کُند کند.
شیطان را نفرین کن و پوچی باطل را باور کن!

سطح توقع و آرزوهایت را بالا ببر...
بهشت، جزای تمام انسان هاست...اینکه چیزی نیست!
اما هم نشینی و هم درجگی با اولیاالله، تنها نصیب پرسرعتان ِ پیرو السابقون السابقون می شود...

زیارت ... وجه ... امام ... خدا

بسم الله النور

إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَةُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسیحُ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ وَجیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبین(آل عمران/45)

.

.

فَحَمَلَتْهُ فَانتَبَذَتْ بِهِ مَکاَنًا قَصِیًّا ؛ فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلىَ‏ جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ یَالَیْتَنىِ مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَ کُنتُ نَسْیًا مَّنسِیًّا(مریم/22و23)

.

.

یَا أُخْتَ هَرُونَ مَا کاَنَ أَبُوکِ امْرَأَ سَوْءٍ وَ مَا کاَنَتْ أُمُّکِ بَغِیًّا(مریم/28)

.

.

ذَالِکَ عِیسىَ ابْنُ مَرْیمَ‏َ  قَوْلَ الْحَقّ‏ِ الَّذِى فِیهِ یَمْترَُونَ ؛ مَا کاَنَ لِلَّهِ أَن یَتَّخِذَ مِن وَلَدٍ  سُبْحَانَهُ  إِذَا قَضىَ أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُن فَیَکُونُ ؛ وَ إِنَّ اللَّهَ رَبىّ‏ِ وَ رَبُّکمُ‏ْ فَاعْبُدُوهُ  هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ(مریم/34 تا 36)

.

.

وَ إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَةُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاکِ وَ طَهَّرَکِ وَ اصْطَفاکِ عَلى‏ نِساءِ الْعالَمینَ ؛ یا مَرْیَمُ اقْنُتی‏ لِرَبِّکِ وَ اسْجُدی وَ ارْکَعی‏ مَعَ الرَّاکِعینَ(مریم/42 و 43)

.

.

فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً وَ کَفَّلَها زَکَرِیَّا ...(مریم/37)

.

.

صدق الله العلیّ العظیم ...

چرا نوشتن مان نمی آید؟ و درمانش چیست؟

بسم الله

علم در عالم، از جنس فهم های گزاره ای است...
از همین رو، مومن عالم حتما اهل قلم است...
و نه هر اهل قلمی، مومن یا عالم یا جفتش باشد!

البته شاید کاتب مومن، نوشته ها را در اختیار عموم قرار ندهد، اما حتما چیزی از جنس کتابت گزاره های حقیقی در خلوت درون خودش با خودش -و در واقع خودش با خدایش-، دارد.

می فهمد، می نویسد، به آنچه خود ضامن فهم آن است عمل می کند، غلط های احتمالی اش را رفع می کند، دوباره می فهمد، می نویسد و این بار در مرتبه ای بالاتر، باز عمل می کند...و باز...چرخه ای تا بی نهایت...

اگر قابلیت ثبت و کتابت گزاره های حق، متن های ماندگار و...در ما کم شد، یعنی یک جای زندگی مان حتما عیب کرده است...

درد، نقطه جوشش احساس نیاز به فهم است...
درد ِ حس جهل در درون خود و در خودی به گستردگی ناس..

کسی که نمی تواند بنویسد -چه در ظاهر یا چه در خلوت درون خود- یعنی زندگی اش شلوغ تر از این حرفهاست که احساس نیازی به حق و فهم آن، در او زنده شود.
باید فضولات زندگی اش را بزداید، انواع لهو و لعب و غفلت ها...

بهترین نویسنده ها، بهترین شنونده ها هستند. اولین قدم برای نوشتن، خلوت کردن زندگی از مخلفات و فعال کردن قوای سمع ِ حق است...و شاید همین حکمت معجزه رسول خاتم -روحی فداک- باشد که از جنس کتابت و قرائت است.

ما هیچ چیز از خودمان ابداع نمی کنیم برای نوشتن! در عالم هیچ چیز نگفته یا تازه گفته ای وجود ندارد! عالم، مبین خلق شده است و برهان! اما بر حسب نیاز من، بر من می خوانند و من می فهمم و بازگویش می توانم کنم تا دیگران هم‌‌نیاز هم به آن دسترسی یابند...

بهترین نویسنده ها، دو گوش باز دارند که آنچه بر آنها خوانده می شود را بازگو می کنند! و عجیب تر اینکه از محتوایش دچار تعجب شده، اما از وجود خود هیچ گاه دچار عجب نمی شوند! چون می دانند، تنها گوشی بودند که شنیده اند و این را دیگری بر آنها خوانده است...

سوره حاقه، از این حالت به اذن واعیه که ملازم ذکر پذیری است، اشاره می کند:
لِنَجْعَلَهَا لَکمُ‏ْ تَذْکِرَةً وَ تَعِیهََا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ(12)

خدایا ما را از این مردگی ها نجات بده و زنده مان بگردان...
الهی آمین.

قُلْ صَدَقَ الله ...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ(1)

وَ رَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فىِ دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا(2)

فَسَبِّحْ بحَِمْدِ رَبِّکَ وَ اسْتَغْفِرْهُ  إِنَّهُ کَانَ تَوَّابَا(3)

 

صدق الله العلیُّ العظیم ...

وَ لِتَجْرِیَ الْفُلْکُ بِأَمْرِه...

بسم الله

بیمار، در آن حالت رنج و بدحالی اش هیچ گاه نمی تواند تصور کند این حالت هم می گذرد...
یا به شفاء می گذرد، یا به مرگ!
که دومی هم نوعی شفاء است در واقع...

از عقل است اگر در بیماری، سلامت را بتوانی تصور کنی و امیدوار به آن باشی...

اراده و دست خدا را اینطور در زندگی می شود دید که بارها در زندگی تجربه کنی هیچ وقت هیچ چیز «خیلی بد» نمی شود!
اگر تو اختیارت را تحت اراده خدا قرار دهی...

همیشه کشتی تنها کمی چپ می شود و راست! همین...
و از منت خداست بر سر ما که عموما کشتی در حال ثباتی در حال پیشروی است...
مومن در زندگی دنیوی اش از هیچ چیز/کس/اتفاقی نباید بترسد...
هیچ وقت هیچ چیز آنقدر وحشتناک نیست!

نهایت اتفاقات، آسیب -دفعتا یا تدریجی- به یک جسم نحیف انسانی است که منجر به مرگش شود...
که این مرگ بهرحال مقتضی است و به یک بهانه ای قرار بود برسد!
و لابد بهانه اش همان اتفاق مقدر بوده است!

خدا کند، بدترین اتفاقات عالم که آسیب به روح است برایمان رخ ندهد...
غیر این، هرچه بادا، باد! که انتخاب خدایم برای بنده اش بوده است...
و خدا جز خیر، اراده نمی کند.


وَ مِنْ ءَایَاتِهِ أَن یُرْسِلَ الرِّیَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَ لِیُذِیقَکمُ مِّن رَّحْمَتِهِ وَ لِتَجْرِىَ الْفُلْکُ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّکمُ‏ْ تَشْکُرُون (روم، 46)

پانوشت: متن ربط عین به عین با آیه ندارد...